Έκθεση και Συνέδριο για τη γέννηση της Ταυτόχρονης Διερμηνείας στη Δίκη της Νυρεμβέργης

Παρασκευή 20-11-2015

«Τα πάντα γύρω από τη Διερμηνεία»

Η έκθεση στο ισόγειο του Ινστιτούτου Γκαίτε είναι ένα installation με τις βιογραφίες των διερμηνέων-πρωταγωνιστών της Δίκης της Νυρεμβέργης στα γερμανικά και ελληνικά. Σε έναν όμορφο και ζεστό χώρο.

Στην έκθεση

Το συνέδριο ξεκινά με μια μεγάλη ενότητα γύρω από τη λειτουργία και το ρόλο της AIIC (International Association of Conference Interpreters), της μοναδικής παγκόσμιας ένωσης διερμηνέων. Γιατί να γίνει κανείς μέλος της AIIC, πώς γεννήθηκε ο επαγγελματικός αυτός κλάδος μέσα από την ιστορία της AIIC. Τα μέλη της AIIC ανήκουν σε περιφέρειες και στην δική μας (περιφέρεια Ελλάδας-Κύπρου) είναι 54.  Έγινε αναφορά στον Κώδικα Δεοντολογίας και στα επαγγελματικά πρότυπα της AIIC.

Για τη συμπεριφορά μέσα στην καμπίνα διαφωτιστικές ήταν οι γελοιογραφίες, όσο για τις κατηγορίες γλωσσών εργασίες, η AIIC έχει ένα δικό της σύστημα ταξινόμησης πιο συνοπτικό από τα καθιερωμένα, χωρίζοντας τις γλώσσες σε ενεργητικές και παθητικές. Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η παρουσίαση του Stefano Marrone για την κατάρτιση των εκπαιδευτών και την επαγγελματική εξέλιξη και πιστοποίηση διερμηνέων συνεδρίων, όπου επισημάνθηκε το περιεχόμενο και η εστίαση της εκπαίδευσης των διερμηνέων και εκπαιδευτών τους, σε τομείς πέρα από τις πολιτισμικές γνώσεις και γλωσσικές τους δεξιότητες.  Στην ίδια παρουσίαση είδαμε και τι ορίζει ο νέος ιταλικός νόμο για τις επαγγελματικές ενώσεις και τις υποχρεώσεις τους.

Για την κοινοτική διερμηνεία (community interpreting) μίλησε ο Κωνσταντίνος Γκόφας από τη Μετάδραση. Μίλησε για το ρόλο της Μετάδρασης και το έργο των κοινοτικών διερμηνέων ειδικά στο ζήτημα των προσφύγων και αιτούντων άσυλο. Το είδος αυτό της διερμηνείας έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη διερμηνεία όπως την ξέρουμε, αλλά και πολλές ιδιαιτερότητες λόγω των δύσκολων καταστάσεων που αντιμετωπίζουν οι διερμηνείς (εργασία στα σύνορα με ταλαιπωρημένους πρόσφυγες, διερμηνεία σε νεκροτομεία μετά από ναυάγια, διερμηνεία σε συγγενείς θυμάτων). Επίσης, υπάρχει δυσκολία στην εξεύρεση διερμηνέων για «εξωτικές» γλώσσες ή διαλέκτους, αλλά και στην επαλήθευση της γλωσσομάθειάς τους για την ποιοτική χρήση των υπηρεσιών τους. Όταν δεν είναι δυνατό να ταξιδέψουν στο μέρος όπου χρειάζεται να γίνει η διερμηνεία, χρησιμοποιείται η τηλεδιάσκεψη (skype, τηλέφωνο, ανάλογα με το σήμα). Οι διερμηνείς ουσιαστικά εργάζονται κυρίως στην Υπηρεσία Ασύλου, σε διάφορες Προσωρινές Δομές Φιλοξενίας στην Αττική και στα σύνορα, καθώς και στα διάφορα κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, όπου βοηθούν στην καταγραφή των στοιχείων τους και εξηγούν τη διαδικασία και το περιεχόμενο της αίτησης ασύλου.

Ίσως η πιο δυνατή παρουσίαση της ημέρας ήταν αυτή που αφορούσε τη διερμηνεία της νοηματικής (Σωματείο Διερμηνέων Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας). Συγκρατήσαμε τα εξής βασικά σημεία (πέρα από το ότι η θέση των διερμηνέων νοηματικής είναι πάντα μπροστά και όχι πίσω σε καμπίνα): δεν μπορείς να έχεις χειροπέδες σε κρατούμενο-χρήστη της νοηματικής, δεν μπορείς να βάζεις παιδιά να κάνουν διερμηνεία νοηματικής για τους γονείς τους, δεν μπορείς να προσλαμβάνεις οποιονδήποτε δηλώσει διερμηνέας νοηματικής, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος/η για τη γραφή ενός νοηματικού ονόματος, δεν μπορείς να ζητήσεις από το/τη διερμηνέα να μιλήσει αντί του χρήστη νοηματικής, δηλαδή να υπερβεί τα όρια της απλής διερμηνείας, δεν μπορείς να εξασφαλίσεις δικαιοσύνη σε ένα κράτος αν δεν έχεις ένα πανεπιστήμιο που να εκπαιδεύει διερμηνείς νοηματικής και δεν μπορείς να αμείβεις ελάχιστα ή καθόλου τους/τις επαγγελματίες διερμηνείς νοηματικής.

Τέλος, ο Δρ. Alexis Hervais-Adelman μας εξήγησε τη νευροφυσιολογία της διερμηνείας και ήταν πραγματικά κάτι πολύ διαφορετικό και ενδιαφέρον, γιατί ήταν μια προσέγγιση που συνδύαζε πολλούς επιστημονικούς κλάδους και πολλά τεχνολογικά μέσα.

Ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε είναι ότι η διερμηνεία, όπως και η μετάφραση, πάσχουν στο κομμάτι της επαγγελματικής αναγνώρισης, ωστόσο, η συλλογική δράση και η ισχυροποίηση των επαγγελματικών ενώσεων μπορεί να διασφαλίσει την απαιτούμενη ποιότητα υπηρεσιών και τη δίκαιη αμοιβή των επαγγελματιών.

Περισσότερες φωτογραφίες:

Στο συνέδριο

Συμπεριφορά στην καμπίνα!

Παρουσίαση της AIIC

Για περισσότερες πληροφορίες:

Γενικά για την AIIC: http://aiic.net/
Το βιβλίο για την ιστορία της AIIC και του κλάδου
Κώδικας Δεοντολογίας της AIIC
Τα επαγγελματικά πρότυπα της AIIC
Προσωπική ιστοσελίδα του Δρα Alexis Hervais-Adelman

***********************************************

One Trial – Four Languages

Exhibition and Conference on the birth of Simultaneous Interpretation in the Nuremberg Trial 

Friday, November 20, 2015

“All about Interpreting”

The exhibition on the ground floor of Goethe-Institut is actually an installation featuring the biographies of the interpreters who worked at the Nuremberg Trial (written in German and in Greek). It is an interesting exhibition in a beautiful, cozy space.

At the installation

The conference started with an introduction of AIIC’s role and operation. The International Association of Conference Interpreters is the only international association of interpreters. So, why would anyone join AIIC and how has the sector evolved throughout AIIC’s history? AIIC’s members are based in different regions; there are currently 54 of them in our region including Greece and Cyprus. Reference was made to AIIC’s Code of Professional Ethics and Professional Standards.

The presentation on booth manners was accompanied by some inventively funny cartoons, while the audience was also informed about AIIC’s own system for the classification of languages, divided briefly into active and passive languages. Later on, after having elaborated on the professional evolution and certification of conference interpreters, Stefano Marrone reminded the audience of the need to train interpreters and their educators not only in interpreting, but also in fields that extend beyond their cultural and language knowledge. He also explained the new Italian law on professional associations and their obligations.

This was followed by a presentation on community interpreting by Konstantinos Gofas, who works for NGO METAction. He spoke about METAction’s role and the work of community interpreters, especially regarding the issue of refugees and asylum seekers. This type of interpreting has many of the characteristics of common interpreting, but also many unique special requirements, due to the hard conditions the interpreters often find themselves in (working with exhausted refugees close to the borders, interpreting in mortuaries after shipwrecks, interpreting for victims’ relatives). In addition, he stressed the difficulty of finding interpreters working with “exotic” languages or dialects, but also of verifying their language proficiency in order to ensure the high quality of interpreting services. Interpreters are sometimes required to travel to the place where interpretation is needed, but if this is not possible, teleconference has proven to be very useful (skype calls, phone calls, depending on the signal). Interpreters in this case work mainly at the Asylum Service, at various Temporary Hosting Structures and at various Reception and Identification Centers, where they help with the recording of the refugees’ personal information, while explaining to them the content of the application for asylum and the relevant process.

Probably the most captivating presentation of the day was the one regarding sign language interpreting (Association of Interpreters of Greek Sign Language). The following points were made (after making clear that sign language interpreters work in front of the audience and not in a cabin in the back): sign language users must never be handcuffed, kids must never be asked to interpret for their parents, hiring anyone who purports to be a sign language interpreter should be avoided, the spelling of a sign name is difficult to be verified, interpreters must never be asked to speak for the sign language user, i.e. do more than just interpreting, a state cannot be considered just if it lacks a university training sign language interpreters and professional sign language interpreters should not be deprived of a (fair) remuneration.

Finally, Dr. Alexis Hervais-Adelman enlightened the audience as to the neurophysiology of interpreting, a new, different approach to the profession, combining knowledge from many scientific fields and the use of various technologies.

An important conclusion was that the recognition of the interpreters’ professional rights has not been fully achieved yet, as is the case with translators too. However, collective action and participation in professional associations can ensure the required quality of services and a fair remuneration for professionals.

Gallery:

At the conference

Bad booth manners!

Presentation of AIIC

For more information:
General information about AIIC: http://aiic.net/
The book about the history of AIIC and interpreting:
AIIC’S Code of Professional Ethics
AIIC’s Professional Standards
Personal website of Dr. Alexis Hervais-Adelman

This colourful conference, organized by the EU Commission, took place in Brussels on 29 and 30 October and brought together almost 500 translators, interpreters and linguists of all ages and nationalities to discuss and debate the issues that are impacting the sector today. The reigning atmosphere was one of optimism and enthusiasm, which was resonating in the beautiful amphitheatre provided by the Commission for the event in the Charlemagne Building.

The conference kicked off with a lively speech by Joy Ogeh-Hutfield, who underlined the importance of standing out and striving for being the best rather than just staying good or average. The programme continued with a panel discussion on career paths for young professionals. Some of the most important takeaways were the need to specialise in order to stand out and the importance of respecting deadlines and of perseverance in the face of difficulties when taking the first steps into the translation market. This was followed by another panel discussion with presentations of interesting projects in the field, among which the game localization contest Locjam and a project developed by the University of Trieste in collaboration with Google to familiarize translation students with the concept of localization, which yielded surprising results, as a very high number of master-level students were not familiar with the concept at all before entering the programme.

During the second half of the day, the participants could choose between a number of workshops to follow, some targeting young students and professionals while others attracting more seasoned professionals and potential mentors. Just after 6, Jose Castro wrapped up the first day of the conference with a funny overview of some of the most memorable quotes and tweets of the day. None of the attendees will forget Jose’s hilarious urge for translators to get out of their pyjamas and “take a shower”.

The second day started with a presentation by Valeria Aliperta on branding and its importance for building a successful business. She discussed the main aspects that should go into the selection of your company name, the design of your logo and your brand identity.  The audience then split again into groups to take part in workshops on various subjects, among which tools and platforms for the digital age, terminology and revision and the mentoring of young translators.

The conference was concluded with a panel discussion attended by Director-General of Translation Rytis Martikonis on food for thought and what should be the main takeaways of this conference. One of the hottest topics was translation studies and mentoring for young translators; many experienced translators noted the numerous deficiencies of translation studies, which, if not corrected by academic institutions themselves, should be tackled by professionals acting as mentors for their younger colleagues.

Our favourite quote was one by Jose Castro: “Translators must assume their responsibility as cultural actors”. We couldn’t agree more: we translators should never forget the important role we play in the evolution of language. Billions of words are translated every day, entering the public sphere and affecting, to a greater or lesser extent, the way people speak and the way they think about language.

All in all, Translating Europe Forum was a thoroughly enjoyable and well-organised conference. Here’s hoping to an equally interesting and well-attended Translating Europe Forum 2016!

της Ντίνας Τυροβολά

Ακολουθώντας το σκεπτικό και τη διαδικασία του Πρώτου «Translation Slam» για την Ελλάδα που έγινε στη Θεσσαλονίκη (βλ. αναλυτικά εδώ), μία ακόμα μεταφραστική μονομαχία έλαβε χώρα στην Αθήνα, στις 20 Ιουνίου 2015, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ΛΕΑ υπό τη διοργάνωση της ΠΕΕΜΠΙΠ. Οι μεταφραστές Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και Νίκος Πρατσίνης διασταύρωσαν τα ξίφη τους για τη μετάφραση του διηγήματος «Tiempo de agua» του ισπανού συγγραφέα Miguel Á. Zapata στα ελληνικά, με διαιτητή τη μεταφράστρια Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη.

Ένα κείμενο που στο σύνολό του περιγράφει μια εικόνα ονειρική γεμάτη ήχους, με οικεία αντικείμενα, αλλά περίεργες συνάψεις λέξεων, παρουσιάζει πολλές δυσκολίες. Πώς λειτουργεί ο κάθε μεταφραστής; Βυθιζόμενος μέσα στο κείμενο, αφορμάται από τις δικές του εικόνες και προτιμήσεις (κρεβάτι-στρώμα), αναζητά τις δικές του ηχοποιητικές λέξεις για το νερό (παφλασμός-γουργουρητό), προσπαθεί να δώσει την κίνηση ή την ένταση του πρωτοτύπου στα ρήματα (βουίζοντας-κελαρύζοντας), να διαχειριστεί ορολογία (memoria reptiliana-ερπετοειδής εγκέφαλος;) και περίεργες συνάψεις (bailes de azar-κατά λέξη, χοροί της τύχης, flotaba amniótico-κατά λέξη, επέπλεε αμνιακός, hilos de agua-κατά λέξη, κλωστές νερού). Βγαίνοντας έξω από το κείμενο, προσπαθεί να αντιληφθεί τα συναισθήματα που γεννά το όνειρο: είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο; Εμπεριέχει αίσθημα χαλαρότητας ή φόβου; Γιατί από αυτό εξαρτάται η κλίμακα έντασης και ύφους στην οποία τοποθετούνται οι λέξεις (π.χ. πλημμυρίζει-καλύπτει). Χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις στη μετάφραση (π.χ. ρολόι quartz); Οι ενεργητικές μετοχές στα ελληνικά μας βοηθούν ή μας δυσκολεύουν (π.χ. καταποντίζοντας);

Τίθενται και άλλα ζητήματα: αντιμετωπίζουμε το κείμενο από τη σκοπιά του αναγνώστη ή του αφηγητή; Πόσο πιστοί παραμένουμε στο πρωτότυπο, πόσο μπορούμε να παρέμβουμε σε μια έκφραση του συγγραφέα που δεν μας αρέσει; Τελικά μεταφέρουμε ή ερμηνεύουμε το συγγραφέα; Πόσο υπεισέρχεται η προσωπικότητα και το ύφος κάθε μεταφραστή στη μετάφραση; Ακόμα και το υποκειμενικό γούστο για κάποιες λέξεις (πώς ακούγονται, πολύ απλές, πολύ εξεζητημένες…); Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η ετυμολογία ή η διαγλωσσική προσέγγιση μιας λέξης στην κατανόηση του ύφους (π.χ. azar-τύχη σε αραβικά, αγγλικά, γαλλικά); Πώς αντιλαμβάνονται οι φυσικοί ομιλητές της γλώσσας δυσνότητα σημεία;

Πιο φιλοσοφικά:

-Υπάρχει τέλεια μετάφραση;
-Όχι, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και οι συζητήσεις μπορούν να συνεχίζονται επ’ άπειρον.

-Γιατί ο χρόνος στη μετάφραση δεν είναι χρήμα;
-Γιατί η προθεσμία είναι πάντα συγκεκριμένη και πιεστική, το χρήμα είναι συνάρτηση αυτής.

-Γιατί δεν κάνουμε τις μεταφράσεις αυτόματα;
-Δοκιμάστε και κρίνετε μόνοι σας το αποτέλεσμα.

Και ένα ρητορικό:

-Γιατί δεν κάνουμε τις μεταφράσεις συλλογικά, αφού μας αρέσει τόσο και λειτουργεί;