Archives: 2014

Posted on by

Interview of the month – Aurora Humarán
(Translator – President of IAPTI)

 

Tell us a bit about yourself. When and how did your relationship with translation start? What is your main specialisation today?

I love words and everything that has to do with them. I learned to read by myself at 5 before starting school. I was ill, and had to stay in bed for a couple of months, and that must have helped, but the truth is that nobody knows how I did it. When I started elementary school, my first grade teacher invited us to “write” every day describing the weather. At the beginning just drawings and a couple of words. Later she was happy if we could string a sentence together. But I wrote a whole page every day, from the time classes began, and even ventured into metaphors: the moon, for me at age six was “the pale walker of space.” I’ve always been an avid reader, and even remember moments in my life associated with my literary friends. What was I doing when I “met” Wilde, Brecht, Emily, Borges, Asimov, Hawthorne, Capote, Papini, Ray, Woolf, Chekov, or Neruda (and a long etcetera of friends)? I started learning English at 8, and fell in love with that language immediately and irreversibly.

Why a translator? I am also a big Beatles fan, and as a teenager I enjoyed translating their songs into Spanish. I was once translating “Girl,” and felt that the “going to” in the opening sentence was not exactly the “going to future.” That was the day I knew I wanted to be a translator.

Today I am a full-time freelancer, and my main area of expertise is linked to business (finance, legal, accounting, media, and advertising).

A bit about myself? Apart from being a proud translator, I am also a certified proofreader/editor graduated from Fundación Litterae/Fundeu, and in 2011 was appointed Corresponding Member of the North American Academy of Spanish Language, where I currently collaborate in a lexicographic research project”, I started studying Portuguese some years ago, and last year I took some intensive classes in the Greek language to be able to enjoy your country while organizing the IAPTI conference and once I got to Athens. I fell in love with it, and I have plans to start learning Greek in a more formal way next year. I studied Latin at high school, and had always felt tempted by Greek.

Apart from the passion for words, languages, and books, I have another passion that is on standby for now: sports. I used to devote time to enjoying tennis, paddle, indoor-cycle, volley-ball, etc., and I am a certified scuba diver (one star).

I am 54 and have a 29-year-old daughter, who is also a translator, musician and Law student.

 

You have a degree in Law. How much did it help in your professional career as a translator? Is it necessary for translators to have a degree in another field? 

I am a graduate from the University of Buenos Aires Law School, but I am not a lawyer. I am a certified legal translator. Apart from the obvious courses dealing with language, legal translators in my country have to study most of the courses lawyers do (Constitutional Law, Commercial Law, Administrative Law, etc.). A legal translator not only knows how to translate words like ‘mortgage’ or ‘pledge’, but we also need to know important differences between them.

I also have undergraduate studies in Marketing as well as in Advertising which have certainly helped me a lot along my path as a translator. I believe absolutely that having a degree in another field is extremely positive and enriching for our careers as translators and interpreters. My 32 years in the profession confirm that we are weird beings, ambitious knowledge-seekers. Most of my colleagues have formal studies or experience in anything and everything. That ambition is one of the hallmarks of our craft. And that is why translators and interpreters are such nice and interesting people to be with.


You are a founding member and the president of IAPTI. How did the idea start and how has the Association evolved so far? What would a translator gain from joining IAPTI?

Briefly,  I thought that, in a globalized world, it was of key importance to have a global association led by colleagues who were comfortable “swimming” in international waters, and who understood that, for example, whatever happens in the UK can affect other countries as well. IAPTI was born to embrace translators and interpreters from any country and in any field, and to help make information flow seamlessly in the globalized world we live in.

As we all know, any possible benefits derived from globalization and technological advances have so far been gleaned, to a very large degree, by intermediaries, to the detriment of professionals. IAPTI’s aim is to help professionals recover the dropped ball with regard to this truly major issue.

IAPTI’s benefits are approximately the same as those of any other T&I association, but IAPTI is a very vocal association. We’re outspoken and sort of “in your face” because we think the times we are living in demand a frontal attitude. IAPTI also has certain policies (for instance, no agencies are accepted as members of IAPTI or as sponsors of our events) that reinforce our stance on defending the rights and interests of translators and interpreters. Apart from this, we organize annual international events, like the one held in London in 2013 and the one held in Athens this year (2014) that are open to all of our members in sixty-nine countries around the world, and occasionally also schedule local events in the different countries and regions where we have representatives. (By the way, we are about to announce IAPTI 2015, which will be held on September 5-6 in a city to be announced soon, and with a great keynote speaker to kick off a great event). We are consistently seeking ways to help members, at both an individual and association-wide level, to face evolving challenges, whether by taking public stances and seeking public action, or by providing advice when it’s asked for in our fora.

 

What is the situation like for a translator working in your country, Argentina? What are the problems professional translators have to face on a daily basis?

Argentine translators are well known all over the world for our academic background as most of us are graduates of renowned universities. Unfortunately, most of the time the interest we arouse is less because of our expertise than because Argentina is considered to be a “cheap” country to live in. Let me hasten to say that, while that might have been true some years ago—after a 2001 devaluation that reduced the peso to a third of its value during the preceding decade when the exchange rate was one to one—and while this might explain why, back then, international agencies disembarked here in search of Argentine professionals at Argentine rates, it’s certainly not the case today. The fact is that many of us have been fighting that trend from the beginning, seeking equal worldwide rates for equal talent, since ours is a job that most of us could do from any part of the world. It makes no sense that we should charge lower rates than, say, translators in the UK, the US or Germany for the same quality work. For my part, I fail to understand why the idea persists that Argentina should be a cheaper market, but then again, even if it were, I feel we should be encouraging Argentine translators to work on the international market at international rates. In other words, we should use globalization to our benefit.

 

In what ways has the translator’s profession changed over the years?

As I said before, ours could have been a glorious situation had we been able to profit from living in a globalized world from the very beginning. As a translator, I would love to see my Greek colleagues “profit” from it by working for agencies in countries that offer high rates (UK agencies, for example), and not the opposite: UK agencies knocking on Greek doors because, “Well, you know… your country is in a huge crisis, so you need to take what you can get.” Does a shoe manufacturer seek cheap labor in “cheap” countries? Well, yes. And I truly hope those workers could do something to change that situation. The “invisible” hand not only looks for cheaper labor, but also for cheaper intellect.

The same is true of technology: Agencies have taken control, and are the ones who have become richer and richer (not to mention other ways in which they bring harm to our profession, for example when they share strategic information with our clients). I believe, however, that we’re in time to recover the dropped ball. Associations and individual translators can and must seek to do this by refusing to play the wholesale global agencies’ game. I personally have a strong belief in “the power of one.”

 

Συνέντευξη του μήνα – Aurora Humarán
(Μεταφράστρια – Πρόεδρος της IAPTI)

Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. Πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη μετάφραση; Ποια είναι η κύρια εξειδίκευσή σας σήμερα;

Λατρεύω τις λέξεις και ό,τι έχει να κάνει με αυτές. Έμαθα μόνη μου να διαβάζω σε ηλικία 5 ετών, πριν ξεκινήσω το σχολείο. Ήμουν άρρωστη και χρειάστηκε να μείνω στο κρεβάτι για μερικούς μήνες· αυτό πρέπει να βοήθησε, αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει πώς τα κατάφερα. Όταν ξεκίνησα το δημοτικό, η δασκάλα μας στην πρώτη τάξη μας ζήτησε να «γράφουμε» από λίγο κάθε μέρα, περιγράφοντας τον καιρό. Στην αρχή ζητούσε μόνο ζωγραφιές και μερικές λέξεις. Αργότερα ήταν ευχαριστημένη όταν καταφέρναμε να φτιάξουμε μια πρόταση. Εγώ πάλι έγραφα μια ολόκληρη σελίδα κάθε μέρα, από την πρώτη μέρα του μαθήματος, και μάλιστα χρησιμοποιούσα και μεταφορές: σε ηλικία έξι ετών, περιέγραφα το φεγγάρι ως «τον χλωμό περιπατητή του διαστήματος». Ήμουν πάντα βιβλιοφάγος, και μάλιστα έχω συνδέσει περιόδους της ζωής μου με λογοτέχνες φίλους μου. Τι έκανα όταν «γνώρισα» τον Wilde, τον Brecht, την Emily, τον Borges, τον Asimov, τον Hawthorne, τον Capote, τον Papini, τον Ray, την Woolf, τον Chekov, ή τον Neruda (και πολλούς ακόμα φίλους); Ξεκίνησα να μαθαίνω αγγλικά στα 8· ερωτεύτηκα τη γλώσσα αμέσως και δεν το ξεπέρασα ποτέ.

Γιατί έγινα μεταφράστρια; Μου αρέσουν πολύ οι Beatles, και όταν ήμουν στην εφηβεία μου άρεσε να μεταφράζω τα τραγούδια τους στα ισπανικά. Μια φορά, ενώ μετέφραζα το «Girl», παρατήρησα ότι η φράση «going to» στην πρώτη πρόταση δεν είχε ακριβώς μελλοντική έννοια.  Εκείνη τη μέρα αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω μεταφράστρια.

Σήμερα είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και ειδικεύομαι σε κείμενα επιχειρηματικού περιεχομένου (χρηματοοικονομικά, νομικά, λογιστικά, μέσα επικοινωνίας και διαφήμιση).

Λίγα λόγια για εμένα; Εκτός από περήφανη μεταφράστρια, είμαι επίσης επιμελήτρια/διορθώτρια με πιστοποίηση από το Fundación Litterae/Fundeu, ενώ το 2011 διορίστηκα ως Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Ισπανικής Γλώσσας της Βόρειας Αμερικής (North American Academy of Spanish Language), με την οποία συνεργάζομαι αυτή την περίοδο για ένα έργο λεξικογραφικής έρευνας. Πριν από λίγα χρόνια άρχισα να μαθαίνω πορτογαλικά και πέρυσι έκανα μερικά εντατικά μαθήματα ελληνικών για να μπορέσω να απολαύσω την Ελλάδα κατά τη διοργάνωση του Συνεδρίου της IAPTI και μετά την άφιξή μου στην Αθήνα. Ερωτεύτηκα τα ελληνικά και σκοπεύω να αρχίσω να τα μαθαίνω και επίσημα του χρόνου. Σπούδασα λατινικά στο σχολείο, και πάντα ένιωθα τον πειρασμό να μάθω ελληνικά.

Εκτός από το πάθος μου για τις λέξεις, τις γλώσσες και τα βιβλία, το δεύτερο πάθος μου είναι ο αθλητισμός, ο οποίος προς το παρόν έχει μείνει στην άκρη. Παλιότερα αφιέρωνα πολύ χρόνο στο τένις, την κωπηλασία, την ποδηλασία εσωτερικού χώρου, το βόλεϊ κλπ, και έχω λάβει πιστοποίηση στις καταδύσεις (ένα αστέρι).

Είμαι 54 ετών και έχω μια κόρη 29 ετών, που είναι επίσης μεταφράστρια, μουσικός και σπουδάζει νομική.

 

Έχετε πτυχίο νομικής σχολής. Σε ποιο βαθμό σας βοήθησε στην καριέρα σας στη μετάφραση; Είναι απαραίτητο για τους μεταφραστές να έχουν πτυχίο σε άλλον κλάδο;

Είμαι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, αλλά δεν είμαι δικηγόρος. Έχω πιστοποίηση ως μεταφράστρια νομικών κειμένων. Εκτός από τα γνωστά μαθήματα που έχουν να κάνουν με τη γλώσσα, οι μεταφραστές νομικών κειμένων στη χώρα μου υποχρεούνται να περάσουν τα περισσότερα από τα μαθήματα που σπουδάζουν οι δικηγόροι (συνταγματικό δίκαιο, εμπορικό δίκαιο, διοικητικό δίκαιο, κ.λπ.). Ένας μεταφραστής με νομική εξειδίκευση δεν γνωρίζει απλώς πώς να μεταφράζει όρους όπως «υποθήκη» ή «ενέχυρο», αλλά πρέπει επίσης να ξέρει και ποιες είναι οι σημαντικές διαφορές τους.

Έχω επίσης σπουδάσει μάρκετινγκ και διαφήμιση, που σίγουρα με βοήθησαν σημαντικά στην πορεία μου στη μετάφραση. Πιστεύω σίγουρα ότι ένα πτυχίο σε άλλον κλάδο είναι ένα πολύ θετικό προσόν και εμπλουτίζει ιδιαίτερα την καριέρα ενός μεταφραστή ή ενός διερμηνέα. Στα 32 χρόνια της εμπειρίας μου έχω διαπιστώσει ότι οι μεταφραστές είμαστε παράξενα, φιλόδοξα όντα που διψούν για γνώση. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου έχουν επίσημες σπουδές ή εμπειρία σε πολλούς και διάφορους τομείς. Αυτή η φιλοδοξία αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του επαγγέλματός μας. Γι’ αυτό και οι μεταφραστές και οι διερμηνείς είναι τόσο συμπαθητικοί και ενδιαφέροντες άνθρωποι.

 

Είστε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της IAPTI. Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία της Ένωσης και πώς έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα; Τι έχει να κερδίσει ένας μεταφραστής από τη συμμετοχή του στην Ένωση;

Εν συντομία, πίστευα ότι, σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, είναι ιδιαίτερα σημαντική η ύπαρξη μιας παγκόσμιας ένωσης με επικεφαλής συναδέλφους που είναι εξοικειωμένοι με το διεθνές περιβάλλον και οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι που συμβαίνει για παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να επηρεάσει και άλλες χώρες. Η IAPTI δημιουργήθηκε για μεταφραστές και διερμηνείς από όλες τις χώρες και όλους τους κλάδους, με στόχο να συμβάλει στην απρόσκοπτη ροή των πληροφοριών στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον όπου ζούμε.

Όπως όλοι ξέρουμε, τα ενδεχόμενα οφέλη της παγκοσμιοποίησης και των τεχνολογικών εξελίξεων τα έχουν σε μεγάλο βαθμό επικαρπωθεί οι διαμεσολαβητές, εις βάρος των επαγγελματιών. Στόχος της IAPTI είναι να βοηθήσει τους επαγγελματίες να ανακτήσουν τον έλεγχο όσον αφορά αυτό το πραγματικά σοβαρό ζήτημα.

Τα οφέλη της IAPTI είναι περίπου τα ίδια με αυτά οποιασδήποτε άλλης ένωσης μεταφραστών και διερμηνέων, με τη διαφορά ότι η IAPTI είναι μια πολύ δυναμική οργάνωση. Λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν διστάζουμε να έρθουμε σε αντιπαράθεση, γιατί πιστεύουμε ότι οι καιροί μας απαιτούν την υιοθέτηση μιας «επιθετικής» στάσης. Η IAPTI έχει επίσης ορισμένες πολιτικές (για παράδειγμα, δεν δεχόμαστε μεταφραστικές εταιρείες ως μέλη της Ένωσης ή ως χορηγούς των εκδηλώσεών μας), οι οποίες ενισχύουν τη στάση μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των μεταφραστών και διερμηνέων. Εκτός αυτού, διοργανώνουμε ετήσιες διεθνείς εκδηλώσεις, όπως η εκδήλωση στο Λονδίνο το 2013 και στην Αθήνα το 2014, οι οποίες είναι ανοιχτές σε όλα τα μέλη μας σε εξήντα εννέα χώρες του κόσμου. Επίσης, διοργανώνουμε κατά καιρούς τοπικές εκδηλώσεις στις διάφορες χώρες και περιφέρειες όπου εκπροσωπούμαστε. (Παρεμπιπτόντως, πρόκειται να ανακοινώσουμε σύντομα το Συνέδριο της IAPTI για το 2015, το οποίο θα λάβει χώρα στις 5-6 Σεπτεμβρίου σε μια πόλη που θα ανακοινωθεί σύντομα, με έναν εξαιρετικό κύριο ομιλητή που θα σημάνει την έναρξη μιας εξαιρετικής εκδήλωσης). Αναζητούμε συνεχώς τρόπους για να βοηθήσουμε τα μέλη μας, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ένωσης, να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, είτε μέσω της υιοθέτησης μιας δημόσιας στάσης και της λήψης δημόσιων δράσεων είτε μέσω της παροχής συμβουλών όταν μας ζητείται στα φόρα.

 

Πώς είναι η κατάσταση για τους μεταφραστές στη χώρα σας, την Αργεντινή; Ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες μεταφραστές στην καθημερινότητά τους;

Οι Αργεντινοί μεταφραστές είναι γνωστοί σε ολόκληρο τον κόσμο για το ακαδημαϊκό τους υπόβαθρο, καθώς οι περισσότεροι από εμάς είναι απόφοιτοι διάσημων πανεπιστημίων. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις το ενδιαφέρον που εγείρουμε δεν οφείλεται τόσο στην εμπειρογνωμοσύνη μας όσο στο γεγονός ότι η Αργεντινή θεωρείται «φτηνή» χώρα. Θα ήθελα να επισημάνω ότι, παρότι αυτό ήταν αλήθεια πριν από μερικά χρόνια—μετά από την υποτίμηση του 2001, με την οποία το πέσο έπεσε στο ένα τρίτο της αξίας που είχε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, όταν η ισοτιμία με το δολάριο ήταν ένα προς ένα—και παρότι μπορεί να αποτελεί μια εξήγηση για το γεγονός ότι τότε διεθνείς εταιρείες έσπευσαν στη χώρα σε αναζήτηση Αργεντινών επαγγελματιών με τιμές Αργεντινής, σίγουρα αυτή η κατάσταση δεν ισχύει σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί από εμάς έχουμε εναντιωθεί σε αυτή την τάση από την αρχή, επιδιώκοντας ίσες τιμές σε όλο τον κόσμο για τις ίδιες δεξιότητες, καθώς οι περισσότεροι μεταφραστές μπορούν να δουλεύουν από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Δεν έχει νόημα να χρεώνουμε χαμηλότερες τιμές από ό,τι οι μεταφραστές στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ ή στη Γερμανία για δουλειά της ίδιας ποιότητας. Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω γιατί εξακολουθεί να υπάρχει η ιδέα ότι η Αργεντινή πρέπει να είναι φτηνότερη αγορά, αλλά και πάλι, ακόμα κι αν ήταν, πιστεύω ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τους Αργεντίνους μεταφραστές να εργάζονται στη διεθνή αγορά με διεθνείς τιμές. Με άλλα λόγια, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την παγκοσμιοποίηση προς όφελός μας.

 

Πώς έχει αλλάξει το επάγγελμα του μεταφραστή με την πάροδο του χρόνου;

Όπως είπα προηγουμένως, η κατάσταση για τους μεταφραστές θα μπορούσε να είναι εξαιρετική εάν είχαμε καταφέρει εξαρχής να αξιοποιήσουμε την παγκοσμιοποίηση. Ως μεταφράστρια, θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα να δω τους Έλληνες συναδέλφους μου να επωφελούνται από τη συνεργασία τους με εταιρείες σε χώρες που προσφέρουν υψηλές τιμές (εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου για παράδειγμα) και όχι το αντίθετο: Εταιρίες του Ηνωμένου Βασιλείου που απευθύνονται σε Έλληνες γιατί «Καταλαβαίνετε…η χώρα σας περνάει μια τεράστια κρίση, επομένως πρέπει να δέχεστε ό,τι κι αν σας προσφέρουν.» Αναζητούν οι εταιρείες παρασκευής υποδημάτων φτηνή εργασία σε «φτηνές» χώρες; Ναι. Και πραγματικά ελπίζω να μπορέσουν αυτοί οι εργάτες να κάνουν κάτι για να αλλάξουν την κατάστασή τους. Το «αόρατο» χέρι δεν αναζητά μόνο φτηνή εργασία, αλλά και φτηνότερη νοημοσύνη.

Το ίδιο ισχύει και για την τεχνολογία: οι μεταφραστικές εταιρείες έχουν αναλάβει τον έλεγχο, και είναι αυτές που έχουν πλουτίσει (κι έχουν βλάψει με πολλαπλούς τρόπους το επάγγελμά μας, για παράδειγμα όταν μοιράζονται στρατηγικές πληροφορίες με πελάτες μας). Εντούτοις, πιστεύω ότι υπάρχει χρόνος για να ανακτήσουμε τον έλεγχο. Οι σύλλογοι και οι ίδιοι οι μεταφραστές μπορούν και πρέπει να το πράξουν αρνούμενοι να συμμετάσχουν στο παιχνίδι των παγκόσμιων εταιρειών «χονδρικής». Προσωπικά πιστεύω πολύ στη «δύναμη του ενός».

Posted on by

On the 31st of October, the team of Yourtranslator attended Shaping our common future, the event organised by the Panhellenic Association of Professional Translators Graduates of the Ionian University (PEEMPIP) in collaboration with FIT Europe, with the support of the European Commission’s Directorate-General for Translation. This full-day event took place at Technopolis in Athens, bringing together professional translators from both Greece and other European countries, who exchanged their views and experiences regarding some of the industry’s hot potatoes: automatic translation, fair pricing for translation services, professional rights for translators in various countries and CAT tools available in the market.

The event started with a series of workshops for registered attendees, touching upon the following issues: translation tools and processes used by the European Commission’s Directorate-General for Translation (Panagiotis Alevantis), an overview of the most popular CAT tools in the market (Renate Dockhorn), advertising methods, visibility for professional translators and the use of social media (Cristiana Coblis and Popie Matsouka) and, last but not least, a discussion on pricing methods for translation services opened by Dimitra Stafylia, President of PEEMPIP, and Chris Durban, translator and author.

In the afternoon, the event was open to the public. The issues discussed were mostly the different problems translators are faced with in various European countries and the steps taken by translators’ associations or representative organisations in response to them.  The first speech was given by Dimitra Stafylia, who mentioned the actions taken by PEEMPIP with the aim of securing the professional rights of translators in Greece. Geoffrey Buckingham, President of APCI (Association of Police and Court Interpreters) in the United Kingdom, took the floor next to describe the problems caused by the outsourcing of court interpreting services to a single company in the UK, as well as their consequences on justice and on the reliability of the country’s judicial system.

Robert Ensor, President of NGTV (Netherlands Association of Interpreters and Translators), provided an overview of the status of freelance translators in the Netherlands. He explained that, although collective agreements are prohibited by EU legislation as a detriment to competition, Dutch law allows for the conclusion of such agreements provided that they serve to protect the rights of salaried employees who work in the same sector. The final speech on the subject of professional rights was given by Anastasia Pilotou, President of PANUTI (Pancyprian Union of Graduate Translators and Interpreters), who described the long and painful dispute between the Union and the Cypriot state regarding the recognition of fundamental professional rights for its members.

The evening came to a close with an engaging speech by Chris Durban, who addressed a different subject, focusing on specialisation as the secret to professional success. Mrs Durban, author of The prosperous translator and of Translation, Getting it Right, a buyer’s guide to sourcing and using translation services published by ATA, shared her advice on how to find the “good clients”, i.e. clients who recognise and realise the importance of a high-quality translation and are willing to invest in the right services to cover their needs.

Some of the gloomiest conclusions one could draw from the event concern issues that have been repeatedly discussed in the past: the fragmentation of the translation industry, both in Greece and among the members of the EU, the devaluation of professional translators and their skills are, unfortunately, still a thorn in our side. Nevertheless, as rightly highlighted by Mrs Durban in her speech, many of these problems concern the “bottom” segment of the market for translation services, which focuses on the production of large volumes in the lowest possible prices. Therefore, by going after “good clients”, aiming higher and acquiring the right specialisation, translators can still prosper in today’s market.

Finally, perhaps the most crucial message of the event was that together we can reach goals we could never hope to achieve individually. By participating in unions and associations, not only do we gain visibility and enhance our reliability, but we also join our voice to the ones of our colleagues who are most likely facing similar problems. To borrow PEEMPIP’s motto, we can be stronger together!

 

 ************************************************

Shaping our common future: ποιο είναι τελικά το κοινό μας μέλλον και πώς μπορούμε να το διαμορφώσουμε;

Στις 31 Οκτωβρίου η ομάδα του Yourtranslator παρακολούθησε την εκδήλωση Shaping our common future που διοργανώθηκε από την Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Μεταφραστών Πτυχιούχων Ιονίου Πανεπιστημίου (ΠΕΕΜΠΙΠ) σε συνεργασία με την FIT Europe και με την υποστήριξη της Γενικής Διεύθυνσης Μετάφρασης της ΕΕ. Η ολοήμερη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον χώρο της Τεχνόπολης στην Αθήνα και συγκέντρωσε επαγγελματίες μεταφραστές τόσο από την Ελλάδα όσο και από άλλες χώρες της Ευρώπης, που αντάλλαξαν απόψεις και εμπειρίες σχετικά με φλέγοντα θέματα του κλάδου, όπως η μηχανική μετάφραση, η δίκαιη τιμολόγηση των μεταφραστικών υπηρεσιών, τα επαγγελματικά δικαιώματα των μεταφραστών σε διάφορες χώρες και τα κυριότερα μεταφραστικά εργαλεία  της αγοράς.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με μια σειρά κλειστών σεμιναρίων, όπου συζητήθηκαν τα μεταφραστικά εργαλεία και οι διαδικασίες που χρησιμοποιεί η Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της ΕΕ (Παναγιώτης Αλεβαντής), τα δημοφιλέστερα μεταφραστικά εργαλεία της αγοράς (Renate Dockhorn), κάποιες μέθοδοι διαφήμισης και προβολής για τους επαγγελματίες μεταφραστές και η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Cristiana Coblis και Πόπη Ματσούκα) και τέλος κάποιες μέθοδοι τιμολόγησης των μεταφραστικών υπηρεσιών, με δύο εισηγήσεις από τη Δήμητρα Σταφυλιά, πρόεδρο της ΠΕΕΜΠΙΠ, και την Chris Durban, μεταφράστρια και συγγραφέα.

Το απόγευμα η εκδήλωση ήταν ανοιχτή για το κοινό. Τα ζητήματα που εξετάστηκαν αφορούσαν κυρίως προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μεταφραστές σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και τα βήματα που λαμβάνουν οι σύλλογοι ή οι ενώσεις εκπροσώπησής τους για να τα αντιμετωπίσουν.  Τη συζήτηση ξεκίνησε η Δήμητρα Σταφυλιά, η οποία αναφέρθηκε στις ενέργειες που λαμβάνονται από την ΠΕΕΜΠΙΠ για την εξασφάλιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μεταφραστών στην Ελλάδα. Στη συνέχεια τη σκυτάλη έλαβε ο Geoffrey Buckingham, Πρόεδρος της APCI (Association of Police and Court Interpreters) στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος περιέγραψε ενδελεχώς τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα του λόγω της ανάθεσης των δικαστικών διερμηνειών σε μία εταιρεία και τις επακόλουθες συνέπειες για τον τομέα της δικαιοσύνης και την αξιοπιστία των δικαστικών υπηρεσιών στη χώρα.

Ακολούθησε η ομιλία του Robert Ensor, προέδρου της NGTV (Netherlands Association of Interpreters and Translators), ο οποίος ανέλυσε το καθεστώς των ελεύθερων επαγγελματιών μεταφραστών στις Κάτω Χώρες, αναφέροντας ότι ενώ οι συλλογικές συμβάσεις απαγορεύονται βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα σύναψής τους εφόσον με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται τα δικαιώματα μισθωτών εργαζομένων που απασχολούνται στον ίδιο τομέα. Τελευταία μίλησε για το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων η Αναστασία Πιλότου, πρόεδρος της ΠΕΠΤΥΜΕΔΙ (Παγκύπρια Ένωση Πτυχιούχων Μεταφραστών και Διερμηνέων), η οποία περιέγραψε την μακρά και επίπονη διαμάχη της Ένωσης με το κυπριακό κράτος στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει τα θεμελιώδη επαγγελματικά δικαιώματα για τα μέλη της.

Η εκδήλωση έκλεισε με μια ομιλία της Chris Durban, η οποία απέκλινε από τη θεματολογία των προηγούμενων ομιλιών και επικεντρώθηκε στη σημασία της εξειδίκευσης ως μυστικού για την επαγγελματική επιτυχία. Η κα Durban, συγγραφέας του βιβλίου The prosperous translator και του οδηγού αγοράς μεταφραστικών υπηρεσιών Translation, Getting it Right που εκδόθηκε από την ATA,  έδωσε συμβουλές στους παριστάμενους για την εξεύρεση «καλών πελατών», δηλαδή των πελατών που αναγνωρίζουν και αντιλαμβάνονται τη σημασία μιας ποιοτικής μετάφρασης και προτίθενται να επενδύσουν για να αποκτήσουν τις κατάλληλες υπηρεσίες για την κάλυψη των αναγκών τους.

Κάποια από τα δυσάρεστα συμπεράσματα που προέκυψαν από την εκδήλωση ήταν αυτά που έχουν συζητηθεί πολλάκις στο παρελθόν: ο κατακερματισμός του μεταφραστικού κλάδου, τόσο εντός της χώρας όσο και μεταξύ των χωρών της ΕΕ, η υπονόμευση των επαγγελματιών μεταφραστών και η απαξίωση των δεξιοτήτων μας δυστυχώς εξακολουθούν να αποτελούν πραγματικότητα. Ωστόσο, όπως επισήμανε και η κα Durban στην ομιλία της, πολλά από αυτά τα προβλήματα αφορούν κυρίως το «κατώτατο» τμήμα της αγοράς μεταφραστικών υπηρεσιών, που βασίζεται στην παραγωγή τεράστιων όγκων στις χαμηλότερες δυνατές τιμές. Γι’ αυτό, κυνηγώντας τους «καλούς πελάτες», στοχεύοντας ψηλότερα και μεριμνώντας για την απόκτηση της κατάλληλης εξειδίκευσης, ένας μεταφραστής μπορεί να ευημερήσει στη σημερινή αγορά.

Τέλος, ίσως το βασικότερο μήνυμα της εκδήλωσης ήταν ότι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε ό,τι ο καθένας μόνος του δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτύχει. Η συμμετοχή σε ενώσεις και συλλόγους, πέραν του ότι μας παρέχει περισσότερες δυνατότητες προβολής και μεγαλύτερη αξιοπιστία, μας βοηθά να ενώσουμε τη φωνή μας με αυτές άλλων συναδέλφων που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με εμάς. Όπως δηλώνει άλλωστε και η ΠΕΕΜΠΙΠ, we can be stronger together!

 

 

 

Posted on by

Συνέντευξη του μήνα – Νίκος Σαραντάκος
(Μεταφραστής στην ΕΕ)

Please scroll down to read the interview in English.

Δουλεύετε ως μεταφραστής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πώς ξεκίνησε η καριέρα σας στη μετάφραση και πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας ως μεταφραστή σε ένα από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ;

 Αγαπούσα από νέος τη λογοτεχνία. Φοιτητής στο ΕΜΠ, διάβαζα πολλή αγγλόφωνη λογοτεχνία κι έτσι όταν αργότερα αποφάσισα την τελευταία στιγμή να μη φύγω για μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ η μετάφραση ήταν μια ελκυστική προσωρινή λύση –που τελικά έγινε μόνιμη! Συνεργαζόμουν με έναν εκδοτικό οίκο για τα λογοτεχνικά και με έναν άλλον για μεταφράσεις βιβλίων πληροφορικής (ένας κλάδος που τότε ήταν στα σπάργανα, στη συνέχεια μεσουράνησε για καμιά δεκαριά χρόνια και τώρα έχει σχεδόν εκλείψει). Μια μέρα είδα μιαν αγγελία στην εφημερίδα για έναν διαγωνισμό της ΕΟΚ (έτσι τη λέγαν τότε) και… τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Τα πλεονεκτήματα της δουλειάς στην ΕΕ είναι πολλά, πέρα από τον καλό μισθό -θα ξεχώριζα δύο: ότι έχεις πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους για συναδέλφους και ότι κάποιος παθιασμένος με τις γλώσσες πάντοτε θα βρίσκει κάτι ενδιαφέρον μέσα στο πολυγλωσσικό περιβάλλον όπου ζούμε και δουλεύουμε. Θα ζήλευα κάποιους, λίγους, μεταφραστές λογοτεχνίας, που έχουν την τύχη και τη δυνατότητα να ασχολούνται συνεχώς με πράγματα που τους συναρπάζουν (αλλά μπορεί άραγε αυτό να κρατήσει 20 χρόνια;) αλλά, πέρα από αυτούς, νομίζω πως έχω την τύχη να εργάζομαι στο καλύτερο περιβάλλον που μπορεί να βρεθεί για έναν μεταφραστή που αγαπάει τη μετάφραση.

 

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες των ευρωπαϊκών κειμένων και ποιες ειδικές προκλήσεις/δυσκολίες αντιμετωπίζετε κατά τη μετάφρασή τους;

Είναι κείμενα της δημόσιας διοίκησης, οπότε μπορεί να έχουν και νομοθετικές συνέπειες, άρα χρειάζεται συνέπεια στην ορολογία και ακρίβεια στην έκφραση. Η ορολογία είναι βασικό πρόβλημα, διότι χρειάζεται εναρμόνιση με όσα συνηθίζονται στην Ελλάδα –γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η επικοινωνία με την ελληνική δημόσια διοίκηση.

Επίσης, τα κείμενα πιάνουν πολύ πλατιά γκάμα θεμάτων, και πολλές φορές σε αρκετό βάθος, οπότε πρέπει κανείς να είναι εξοικειωμένος με όλους σχεδόν τους τομείς. Ειδικά στο Κοινοβούλιο, πρέπει επίσης να παρακολουθεί ο μεταφραστής την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα στον κόσμο, ώστε να ξέρει σε γενικές γραμμές τι συμβαίνει στις διάφορες περιοχές του κόσμου που απασχολούν την επικαιρότητα.

Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ έχει 24 επίσημες γλώσσες, η γνώση μιας από τις «μικρότερες» γλώσσες δεν είναι πια καθοριστικό προσόν όπως παλιότερα, διότι από το 2004 και μετά χρησιμοποιούνται ενδιάμεσες γλώσσες, για παράδειγμα ένα λιθουανικό κείμενο μεταφράζεται πρώτα στα αγγλικά και από εκεί στα ελληνικά. Αντιθέτως, είναι σχεδόν υποχρεωτικό πια να έχεις γλώσσες εργασίας τουλάχιστον δύο από τις τρεις «μεγάλες» (αγγλικά-γαλλικά-γερμανικά), ει δυνατόν και τις τρεις.


Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο μεταφραστή που ξεκινά τώρα τη σταδιοδρομία του στον κλάδο;

Να βεβαιωθεί ότι αγαπάει αυτό που κάνει και δεν είναι μια λύση ανάγκης.

Και αν κάτι δεν του πηγαίνει καλά στο κείμενο που μεταφράζει, να το ξανακοιτάζει, και τρίτη και τέταρτη φορά, ακόμα κι αν είναι κάτι φαινομενικά αυτονόητο. Κι αν δουλεύει με μεταφραστικές μνήμες, να ξανακοιτάζει τα «πράσινα» (τις αντιστοιχίες κατά 100% που πολλές φορές εξαπατούν).

Και μια φορά στο τόσο να κάνει κάτι εντελώς άλλο από το κυρίως αντικείμενο ενασχόλησής του –ας πούμε, να μεταφράσει ένα ποίημα.


Από το ιστολόγιο, τα άρθρα και τα βιβλία σας είναι προφανές το ενδιαφέρον σας για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Πώς ξεκίνησε αυτό το ενδιαφέρον και τι βρίσκετε πιο “συναρπαστικό” σε αυτές τις εξερευνήσεις σας;

Το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία υπήρχε «από πάντα», τόσο από δική μου κλίση όσο και από οικογενειακές καταβολές. Επιπλέον, όταν βρέθηκα στο πολυγλωσσικό περιβάλλον του Λουξεμβούργου συνειδητοποίησα πιο καθαρά αντιστοιχίες και αναντιστοιχίες ανάμεσα στις διάφορες γλώσσες, καθώς και φαινόμενα όπως γλωσσικά δάνεια και αντιδάνεια.

Η ιστορία των λέξεων είναι ένα είδος ανθρωπολογίας και γι’ αυτό με συναρπάζει ιδιαίτερα.


Στο παρελθόν έχετε μεταφράσει και λογοτεχνία. Ποιο από τα λογοτεχνικά έργα που μεταφράσατε θα ξεχωρίζατε και γιατί;

Δεν έχω μεταφράσει πάρα πολλά. Θα ξεχώριζα τον Κόκκινο θερισμό του Ντάσιελ Χάμετ. Επειδή μου άρεσε πολύ ο Χάμετ και τον έχω διαβάσει όλον κι επειδή ήταν μια ώριμη μετάφραση.


Ποια είναι η γνώμη σας για το μέλλον της μετάφρασης γενικότερα και της λογοτεχνικής μετάφρασης ειδικότερα;

Για το μέλλον της μετάφρασης γενικά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος, με την έννοια ότι η αυτόματη μετάφραση προχωράει αρκετά γρήγορα τουλάχιστον για όχι απαιτητικά κείμενα. Η λογοτεχνική μετάφραση μπορεί να μην απειλείται τόσο άμεσα από τα «μηχανάκια», αλλά κινδυνεύει από τις πολύ χαμηλές αμοιβές που συνήθως δίνονται, τουλάχιστον στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Από κακοπληρωμένους μεταφραστές είναι πιο δύσκολο να βγουν καλές μεταφράσεις,  και οι εύποροι χομπίστες δεν επαρκούν.

 

Interview of the month – Nikos Sarantakos
(Translator for the EU)

You work as a translator for the European Parliament. How did you start working as a translator and how would you describe your experience working for one of the EU institutions?

Ever since I was young, I had a passion for literature. During my studies at the National Technical University of Athens I read a lot of literature in English, so later, when I decided at the last minute not to go to the US for my master’s degree, translation seemed like an attractive temporary solution-although it eventually became permanent! I collaborated with a publishing house for literary books and with another one for books on informatics (back then a nascent sector, which later experienced a boom for about a decade and today has almost disappeared). At some point I came across a newspaper ad for an EEC competition (that’s what it was called back then) and…the rest is history.

There are many advantages to working for the EU; besides the high salary, I would point out the following two: one, you have the chance to work with many talented people and two, anyone who has a passion for languages will always find something interesting in the multilingual environment where we live and work. I envy only the few literary translators who have the luck and the opportunity to always work on things they find exciting (although I do wonder if this can last for 20 years) but, apart from them, I consider myself lucky to be working in the best environment for a translator who loves what he does.

 

What are the specific characteristics of EU texts and which special challenges/difficulties do you have to face while translating them?

They are public administration documents, that may have consequences in legislation, which means they require consistent terminology and accurate expression. Terminology is one of the basic issues, because it has to be harmonised with the terms used in Greece, which is why it is necessary to communicate with the Greek public administration.

Furthermore, the texts concern a wide variety of subjects, and often in great detail, so one must be familiar with almost every sector. Especially when it comes to working for the Parliament, translators must follow current political events across the world, so that they are more or less up-to-date with what is happening in the various parts of the world that make the news at any given time.

Despite the fact that the EU has 24 official languages, speaking one of the “smaller” languages is no longer such an important skill, because since 2004 the EU has been using “pivot languages”; for example, a text in Lithuanian would be translated first into English and then from English to Greek. On the contrary, it is practically obligatory to speak at least two of the three “big” working languages (English, French, German), and, if possible, all three of them.

 

What advice would you give to translators who are now beginning their career?

To make sure that it’s something they love and that they are not doing it out of necessity.

Also, if there is something wrong with the text they are translating, I would advise them to re-read it, as many times as necessary, even if the meaning seems self-evident.  If they work with translation memories, to take a second look at the “green” segments (the 100% matches that can often be misleading).

Finally, once in a while, they should do something completely different from their usual occupation, for example, translate a poem.

 

Judging from your blog, articles and books, you are very interested in language and literature. How did this interest come about and what fascinates you the most in these explorations?

I have always been interested in literature, not only because of my inherent inclination, but also thanks to my family. Furthermore, when I found myself in Luxembourg’s multilingual environment, I started seeing more clearly the matches and mismatches among various languages, as well as linguistic phenomena such as loan words and reborrowings.

The history of words is a kind of anthropology and that’s why I find it so fascinating.

 

You have also translated literature in the past. Which of the literary books you have translated is most special to you?

I have not translated too many works of literature, but I would say Dashiell Hammett’s “Red harvest” stands  out for me. That’s because I really like Hammett and I have read all of his works, and because it was a “mature” translation.

 
What is your opinion on the future of translation in general and of literary translation in particular?

Generally, I am not very optimistic regarding the future of translation, in the sense that automatic translation is rapidly gaining ground, at least for the least demanding texts. Literary translation may not be that threatened by “machines”, but it is affected by extremely low translation fees, at least in our country during these last years of economic crisis. It is more difficult to get high quality translations from poorly paid translators and there are not enough wealthy people who see it as a hobby.

Interview translated by Yourtranslator.gr