Category Archives: Interviews

Posted on by

Συνέντευξη – Βιολέττα Τσιτσιλιάνη
Μεταφράστρια, συνιδρύτρια του The Language Project

IMG_0166

(Please scroll down to read this interview in English.)

Μίλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου και για το υπόβαθρό σου στη μετάφραση.

Σπούδασα μετάφραση στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2009, βγαίνοντας από τη σχολή ασχολήθηκα με τον υποτιτλισμό και παράλληλα άρχισα να κάνω τεχνικές μεταφράσεις. Το 2013 θέλησα να συνεχίσω τις σπουδές μου, και έδωσα εξετάσεις για το ΠΜΣ Πολιτιστικής Διαχείρισης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πάντα μου άρεσαν όσα είναι γύρω από το επάγγελμα: η προώθηση, το πολιτιστικό πλαίσιο, η οργάνωση του χρόνου και του χώρου. Έτσι, συνδυάζοντας τις ικανότητές μου στα διαχειριστικά με τη γνώση μου για το χώρο της μετάφρασης, θέλησα να θεσπίσω αυτή την πολιτιστική πρωτοβουλία, με σκοπό να δείξω ότι η ενασχόληση με τη γλώσσα είναι διασκεδαστική και ότι μπορεί να συσπειρώσει κόσμο γύρω της, όπως και το θέατρο, ο χορός, η μουσική.

Τι ακριβώς είναι το “The Language Project” και ποιες δράσεις έχουν υλοποιηθεί στο πλαίσιό του μέχρι στιγμής; 

Για την ομάδα του The Language Project η γλώσσα δεν είναι το μέσο για να πετύχουμε κάτι, αλλά ο στόχος. Είναι μια πολιτιστική πρωτοβουλία, ένας ζωντανός οργανισμός, μια ομάδα με ένα σκοπό: να δημιουργήσει έναν κόμβο δικτύωσης και να δώσει βήμα έκφρασης σε όσους αγαπούν τις γλώσσες. Επιδιώκοντας να φέρουμε στο προσκήνιο τη γλώσσα και τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, ενθαρρύνουμε τους νέους και τους μεγαλύτερους να εξοικειωθούν με μια νέα γλώσσα, να ενημερωθούν για τα γλωσσικά επαγγέλματα, να δουν τη μετάφραση αλλιώς, σαν συν-δημιουργία, σαν παιχνίδι.

Το The Language Project είναι ένα ταξιδιάρικο project -όπως και η ομάδα του- και για αυτό μας αρέσει να αναφερόμαστε στις δράσεις μας γεωγραφικά και όχι χρονικά. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε ένα σεμινάριο πρόκληση για εμάς Cooperative Translation Workshop «Εισαγωγής στα γερμανικά με εργαλείο τη μετάφραση», καθώς δοκιμάσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνεργατική μετάφραση ως εργαλείο εκμάθησης. To Goethe–Institut Athen μας στήριξε σε αυτή την προσπάθεια παραχωρώντας μας την υπέροχη βιβλιοθήκη του για την διεξαγωγή του σεμιναρίου. Στη Θεσσαλονίκη, διοργανώσαμε τρείς δράσεις στα πλαίσια της 13ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη της ΠΕΕΜΠΙΠ, του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, του Goethe-Institut Thessaloniki και του Institut français de Thessalonique: Στο «The Transparent Translator» η μεταφράστρια Ιωάννα Μπατή έδωσε την ευκαιρία στο κοινό να ζήσει τη μεταφραστική εμπειρία ως δημιουργία της στιγμής και ως ανοιχτή συζήτηση. Στο «Translation Slam» οι υπέροχες μεταφράστριες Χριστίνα Παπαντώνη και Δέσποινα Λάμπρου, με συντονιστή τον Τάσο Ιωαννίδη, διασταύρωσαν τα ξίφη τους στο μεταφραστικό πεδίο μάχης και τελικά κέρδισε η αγάπη μας για τη μετάφραση! Επιπλέον, συμμετείχα σε μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Λογοτεχνική Μετάφραση και Πολιτιστική Διαχείριση» με συνομιλητές τον Daniel Hahn, συγγραφέα, μεταφραστή και –King of Slams– και την Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη.

Στην Κέρκυρα διοργανώθηκε το εργαστήριο Υποτιτλισμού με την υποστήριξη του Ιονίου Πανεπιστήμιου. Στη συνέχεια οι ταινίες που υποτιτλίστηκαν από τις ομάδες του εργαστηρίου προβλήθηκαν στο πλαίσιο του 10ου Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών, ενώ στο πλαίσιο του ίδιου φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε και η πιο πρόσφατη δράση μας, το «Σεμινάριο Μετάφρασης Κόμικ». Το Σάββατο 28/5, στην Γιορτή Πολυγλωσσίας, παρουσιάστηκε το συμμετοχικό βίντεο ευαισθητοποίησης για την πολυγλωσσία, στο οποίο 15 άνθρωποι μιλούν διαφορετικές γλώσσες και εξιστορούν την εμπειρία τους και την αγάπη τους για τις γλώσσες (https://www.youtube.com/watch?v=MM6Zlr_x-zM).

Πώς προέκυψε η ιδέα για το project και πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους φορείς που συμμετέχουν, αλλά και με τους χορηγούς που το χρηματοδοτούν;

Το The Language Project αποτελείται από μια παρέα φίλων και παλιών συμφοιτητών, και πλέον εργαζόμενων σε γλωσσικά επαγγέλματα, από διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Αθήνα, Κέρκυρα, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα, Βαρκελώνη, Μάλαγα. Έτσι το project μας είναι νομάς. Ταξιδεύει μαζί μας. Μάλιστα, είχε ταξιδέψει πριν καν γεννηθεί. Η ιδέα γεννήθηκε στην Τήνο, εξελίχθηκε στην Αθήνα, επιλέχθηκε από το πρόγραμμα “stART – Create Cultural Change”, πήρε εφόδια και έκανε συνεργάτες στη Γερμανία κι επέστρεψε στην Ελλάδα για να υλοποιηθεί. Επόμενος σταθμός μας είναι η Δανία και η Νορβηγία, όπου θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα των δράσεων μας σε δύο διεθνή συνέδρια.

Επιλέχτηκε μεταξύ 200 περίπου προτάσεων για να χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα “stART – Create Cultural Change” του Ιδρύματος Robert Bosch, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το Goethe-Institut και τη Bundesvereinigung Soziokultureller Zentren e.V. (Ομοσπονδιακή Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων Γερμανίας). Πιο συγκεκριμένα, πέρσι τον Ιούλιο έγινε ένα ανοιχτό κάλεσμα από το Goethe Institut Θεσσαλονίκης. Το κάλεσμα αφορούσε την ιδέα, περιγραφή και οργάνωση μιας κοινωνικής πρωτοβουλίας μέσω του πολιτισμού, η οποία θα υλοποιούταν στην Ελλάδα.

Τον Σεπτέμβριο, μαζί με άλλους 29 Έλληνες, μετέβηκα στη Γερμανία για job shadowing και εκπαίδευση σε θέματα διαχείρισης του πολιτισμού. Έπειτα, από τα 30 επιλέχτηκαν 12 projects, τα οποία έλαβαν χρηματική αλλά και επαγγελματική υποστήριξη, προκειμένου να υλοποιηθούν μέχρι τον Μάιο του 2016. Προσωπικά, πιστεύω ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν εμπειρία ζωής και προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει μεράκι για τον πολιτισμό, θέλει να δει να γίνεται μια αλλαγή στον τόπο και έχει γερά νεύρα, υπομονή (!) και ικανότητες διαχείρισης, να το τολμήσει!

Ο κόσμος αρχίζει και μαθαίνει ότι άλλο είναι διερμηνέας, κι άλλο μεταφραστής. Ότι άλλο η μηχανική μετάφραση, κι άλλο ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Ότι το επάγγελμά μας σπουδάζεται και δεν είναι απλά μια part time εργασία για όσους γνωρίζουν μια ξένη γλώσσα και θέλουν να συμπληρώσουν εισόδημα.

Πώς βλέπεις το μέλλον του project και ποια είναι τα σημαντικότερα κληροδοτήματά του;

Το project θα συνεχιστεί προσθέτοντας νέες δράσεις και καινούριες περιοχές στο πλάνο μας. Αυτές τις μέρες κάνουμε απανωτά skype calls για να καταλήξουμε και να θέσουμε τους στόχους μας. Με τους κατάλληλους συνεργάτες και όρεξη, όλα γίνονται!

Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό κληροδότημα του project είναι ότι δείχνει μια άλλη πλευρά της γλώσσας. Η γλώσσα δεν είναι βαρετή, είναι ζωντανή και, το κυριότερο, μπορεί να συσπειρώσει και να δημιουργήσει νέους δεσμούς. Μέσω της ενασχόλησής μας με τη γλώσσα πετυχαίνουμε να φέρουμε πολιτιστική αλλά και κοινωνική αλλαγή. Με τους περισσότερους συμμετέχοντες έχουμε κρατήσει επαφές, γίναμε φίλοι, ανταλλάξαμε ιδέες. Επίσης σημαντική είναι κι η αναγνώριση που λαμβάνει το επάγγελμα. Ο κόσμος αρχίζει και μαθαίνει ότι άλλο είναι διερμηνέας, κι άλλο μεταφραστής. Ότι άλλο η μηχανική μετάφραση, κι άλλο ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Ότι το επάγγελμά μας σπουδάζεται και δεν είναι απλά μια part time εργασία για όσους γνωρίζουν μια ξένη γλώσσα και θέλουν να συμπληρώσουν εισόδημα. 

Πιστεύεις ότι η αντίληψη του κοινού για τη μετάφραση και τους μεταφραστές έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια και πώς πιστεύεις ότι μπορούν να συνεισφέρουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες σε αυτό;

Η βασική ιδέα όταν ξεκινήσαμε, ήταν να κάνουμε το μεταφραστή πιο εξωστρεφή και το επάγγελμα ανοιχτό στον κόσμο. Οι μεταφραστές είναι οι άνθρωποι πίσω από τις οθόνες, και σπάνια τους δίδονται ευκαιρίες να μιλήσουν για τη δουλειά τους. Σε μια πρόσφατη συζήτηση στην Έκθεση Θεσσαλονίκης με τον King of Slams Daniel Hahn, συζητήσαμε για το επάγγελμα του μεταφραστή και το άνοιγμα προς τα έξω. Ξεκίνησε λέγοντάς μας, ότι άλλο το να είσαι μεταφραστής και άλλο να μεταφράζεις. Όταν είμαστε απομονωμένοι κυνηγώντας ένα deadline, μεταφράζουμε. Όταν όμως κινούμαστε στην αγορά εργασίας, είμαστε ανοιχτοί, μιλάμε για την δουλειά μας και τον τρόπο που δουλεύουμε. Για παράδειγμα με τη συμμετοχή μας σε εκθέσεις, την αρθρογραφία, τη διδασκαλία, και με καινοτόμες ιδέες για την προώθηση του επαγγέλματος, όπως τα Translation Slams. Μια καλή αρχή έγινε με την 13η ΔΕΒΘ, τον περασμένο μήνα. Για πρώτη φορά υπήρξε περίπτερο αφιερωμένο στη μετάφραση, σε συνεργασία της ΠΕΕΜΠΙΠ, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.

Με ποιον τρόπο μπορεί να συμμετάσχει κανείς στο Language project;

Ο οποιοδήποτε μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μας έχοντας μια καινούρια ιδέα. Να το δουλέψουμε μαζί ως ομάδα, και να δημιουργήσουμε μια δράση! Επίσης, μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στα open call μας στις προσεχείς εκδηλώσεις και, φυσικά, να συνεισφέρει στην online blogging platform μας, το FoodForYourFridayThoughts. Κάθε Παρασκευή δίνουμε βήμα σε όποιον το επιθυμεί να γράψει σε όποια γλώσσα τον εκφράζει για ένα θέμα που αφορά στη γλώσσα, την επικοινωνία, τη λογοτεχνία, την εκμάθηση ή οτιδήποτε άλλο επιθυμεί (http://thelanguageproject.eu/blog/). Τέλος, με χαρά μας εντάσσουμε όποιον το επιθυμεί στο δίκτυο μας. Ένα δίκτυο ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη γλώσσα σε κάθε της μορφή, φιλοξενώντας ένα προσωπικό του προφίλ, με σύντομο βιογραφικό, link επικοινωνίας και φωτογραφία του. Και επειδή μας αρέσουν τα social media, μπορεί πάντα κάποιος εφόσον το επιθυμεί να μας βρει άμεσα σε facebook page, twitter, instagram ή να γραφτεί στο newsletter μας για να μαθαίνει όλα μας τα νέα εύκολα κι απλά!

***********************************************************

Interview – Violetta Tsitsiliani
Translator, co-founder of the Language Project

IMG_0166

Tell us about yourself and your background in translation.

I studied translation at the Ionian University. In 2009, after completing my studies, I got into subtitling and started doing technical translations. A few years later, in 2013, I felt the need to continue my studies and applied for the MA in Cultural Management offered by Panteion University. I’ve always enjoyed the various elements surrounding the profession: promotion, the cultural context, time and space management. Therefore, I decided to combine my management skills with my knowledge on translation and to launch this cultural initiative, aiming to prove that working with language is fun and has the potential to attract people, just like theatre, dance or music.

What exactly is “The Language Project” and what type of activities have been implemented so far? 

For the Language Project team, language is not a means to a goal, but rather the goal itself. The Language Project is a cultural initiative, a living organism, a team with a purpose: to create a networking hub and provide a platform where language lovers can express themselves freely. Aiming to bring language and the people behind the words to the spotlight, we encourage everyone, both young and old, to learn a new language, to gain an understanding of the language industry and to see translation in a new light: as a process of co-creation and a game.

The Language Project is a globetrotter, and so are we; that’s why we prefer to place our activities in a geographical, rather than a chronological context. In Athens, we organised a seminar that proved to be a great challenge for our team: during our Cooperative Translation Workshop (“Introduction to German through translation”), we used cooperative translation as a tool for learning. Goethe-Institut Athen supported our initiative by granting us the use of its gorgeous library for the seminar. In Thessaloniki, we organised three sessions during the 13th Thessaloniki International Book Fair, under the auspices of PEEMPIP, the Hellenic Foundation for Culture, the Goethe-Institut Thessaloniki and the Institut français de Thessalonique: in “The Transparent Translator” with translator Ioanna Bati, the audience had the opportunity to experience translation as a process of momentary creation and as an open discussion; in the “Translation Slam”, moderated by Tasos Ioannidis, translators Christina Papantoni and Despoina Lamprou drew their intellectual “swords” in the translation battle field and ultimately our love for translation prevailed! Finally, I took part in an open discussion with author and translator Daniel Hahn, aka the King of Slams, and Kleopatra Elaiotriviari on “Literary translation and cultural management”. In Corfu, we organised a Subtitling workshop with the support of the Ionian University. The films that were subtitled during the workshop were screened during the 10th Audiovisual Arts Festival, which also hosted our most recent project, the “Comics Translation Seminar”. On Saturday 28 May, in the context of the Festival of Multilingualism, we presented our collaborative video that raises awareness for multilingualism, in which 15 people talk about their experience and love for languages in 15 different languages (https://www.youtube.com/watch?v=MM6Zlr_x-zM).

How did you come up with the idea for the Language Project and how did you begin your collaboration with other actors and with your sponsors?

The Language Project is basically a group of friends and former classmates, who nowadays work in the language industry, in various cities in and outside of Greece: Athens, Corfu, Elefsina, Thessaloniki, Ptolemaida, Barcelona, Malaga. As you can see, our project is nomadic; it travels with us. Actually, it started travelling even before it was born. The idea was born in Tinos, grew up in Athens, got selected for the “stART – Create Cultural Change” programme, obtained supplies and collaborators in Germany and returned to Greece for its launch. Our next stops are Denmark and Norway, where we will present the outcome of our activities at two international conferences.

Our project was selected for funding among approximately 200 proposals under the “stART – Create Cultural Change” programme of the Robert Bosch Foundation, which is being implemented in collaboration with Goethe-Institut and Bundesvereinigung Soziokultureller Zentren e.V. (Federal Union of German Sociocultural Centres). More specifically, last July the Goethe Institut of Thessaloniki launched an open call for proposals. Candidates were asked to submit their ideas for a social initiative through culture to be implemented in Greece, along with a description and organisation plan.

In September, I travelled to Germany with 29 other Greeks to undertake job shadowing and training in some aspects of cultural management. The 12 projects that were selected out of the 30 short-listed candidates received financial and professional support to begin implementation by May 2016. I personally believe that this programme was a once in a lifetime experience and I heartily recommend it to anyone who is passionate about culture, is an advocate for change in our country and has nerves of steel, patience (!) and management skills.

People are beginning to understand that interpreters and translators are not the same thing. They are also learning that machine translation cannot substitute the human brain and that our profession is a field of study and not just a part-time job for people who speak a foreign language and are looking to make some extra cash.

 

What lies ahead for the project and what is its key legacy?

The project will go on, adding new activities and regions to its portfolio. Lately we have been skyping non-stop to discuss and set our goals going forward. If you have the right collaborators and the right attitude, anything can happen!

I believe that the key legacy of our project is showcasing a new aspect of language. Language is not boring; its a living organism, which can rally people together and forge new bonds. By working with language, we bring about both cultural and social change. We have stayed in touch with most of the participants, becoming friends and exchanging ideas in the process. Another important aspect is the recognition of our profession. People are beginning to understand that interpreters and translators are not the same thing. They are also learning that machine translation cannot substitute the human brain and that our profession is a field of study and not just a part-time job for people who speak a foreign language and are looking to make some extra cash.

Do you believe that people’s perception of translation and translators has improved over the last years and in what way can initiatives such as yours contribute to this change? 

When we started up, our main goal was to make translators more extroverted and to open up the profession to the world. Translators usually stay behind the scenes and rarely have the chance to talk about their work. In a recent discussion with King of Slams Daniel Hahn during the Thessaloniki International Fair, we talked about the translation profession and the need to open it up to the world. He started by saying that being a translator and translating is not the same thing. When we’re stuck at home struggling to meet a deadline, we’re translating. However, when we enter the job market, we open up, we talk about our work and the way we do it. Some examples of this could be participating in exhibitions, writing articles, teaching, and coming up with innovative ideas to promote our profession, such as Translation Slams. The 13th International Book Fair of Thessaloniki that took place last month was a good start. For the first time in the history of the Fair, there was a special pavilion dedicated to translation, thanks to the combined efforts of PEEMPIP, the Aristotle University, and the Hellenic Foundation for Culture.

How can one participate in the Language Project?

Anyone can contact us with a new idea. We will then work on it together as a team and create a new event! You can also respond to our open calls in future events and contribute to FoodForYourFridayThoughts, our online blogging platform. Every Friday, we invite our readers to write in any language they feel comfortable with on a topic related to language, communication, learning or anything else they wish (http://thelanguageproject.eu/blog/). Finally, we are happy to welcome new members to our network, which brings together people who are interested in language in all its forms. Members can create a personal profile with a short CV, their contact links and a photograph. And since we love social media, you can always find us on our facebook page, twitter, instagram or sign up for our newsletter to receive all our latest news! Simple as that.

Posted on by

Συνέντευξη του μήνα – Ιωάννα Καραμήτσα
Μεταφράστρια – Digital nomad

Karamitsa

Είσαι η πρώτη Ελληνίδα μεταφράστρια “digital nomad” που συναντούμε. Πώς πήρες αυτή την απόφαση και πόσο καιρό ταξιδεύεις;

Ξεκινάς με την πιο δύσκολη ερώτηση γιατί, πραγματικά, ούτε και εγώ ξέρω πώς την πήρα αυτή την απόφαση! Ως χαρακτήρας ήμουν πάντα πολύ ανασφαλής και ποτέ δεν είχα ταξιδέψει μόνη μου. Όταν, πριν από 14 χρόνια, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μετάφραση, στόχος μου ήταν να μπορέσω να εργάζομαι από το σπίτι όταν θα αποκτούσα την δική μου οικογένεια. Αυτό το όνειρο με τα χρόνια άλλαξε. Το 2011 μετακόμισα στην Ολλανδία και εκεί ήταν που άρχισα να έρχομαι σε επαφή με μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από εκείνη που ζούσα στην Ελλάδα. Ως μεταφράστρια, με το γραφείο μου να είναι το ίδιο μου το σπίτι, δεν είχα ιδιαίτερη κοινωνική ζωή.

Έτσι έψαξα να βρω τρόπους να κοινωνικοποιηθώ και να δημιουργήσω έναν κύκλο. Το 2013 ξεκίνησα να ασχολούμαι με το CrossFit, το οποίο με δυνάμωσε όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά. Έγινα μέλος μιας παγκόσμιας κοινότητας ανθρώπων που θα αδικούσα αν την περιέγραφα με μερικές, μόνο, λέξεις αλλά και της «δικής μας» μικρής, τοπικής κοινότητας του UnScared CrossFit στην Ουτρέχτη. Σε αυτή την παγκόσμια κοινότητα του CrossFit στηρίχτηκα για να ξεκινήσω τα ταξίδια μου. Σε κάθε χώρα που θα πήγαινα, θα έκανα επαφή με την τοπική κοινότητα και έτσι θα είχα μια «οικογένεια» σε κάθε μέρος του κόσμου. Αυτό θα μου έδινε την αίσθηση της ‘ασφάλειας’ που χρειαζόμουν.

Ξεκίνησα, λοιπόν, ένα ιστολόγιο www.theboxtrotter.com αρχικά μιλώντας για τους φόβους και τις προσδοκίες μου, για την οργάνωση του ταξιδιού μου και όλα όσα πέρναγαν καθημερινά από το μυαλό μου. Ψάχνοντας στο Facebook και μιλώντας για τα σχέδιά μου με φίλους και γνωστούς, βρήκα το ‘A Home For CrossFitters’ (H4CF) μια σελίδα που δημιούργησε ένα ζευγάρι στη Γερμανία με σκοπό να βοηθήσει τους crossfitters που ταξιδεύουν να έρθουν σε επαφή με την τοπική κοινότητα, ακόμη και να φιλοξενηθούν από συναθλητές. Την πρώτη φορά που έγραψα σε αυτή τη σελίδασχετικά με το τι πρόκειται να κάνω, έλαβα μέσα σε μερικές μόνο ώρες προσκλήσεις για να ταξιδέψω σε Γερμανία, Αυστρία, Αυστραλία, Τουρκία και Γαλλία από άλλα μέλη της κοινότητας που ήθελαν να με φιλοξενήσουνκαι να προπονηθούμε παρέα. Στην αρχή οι περισσότεροι νόμιζαν ότι αυτό είναι και το επάγγελμά μου.. ότι έχω κάποιο εισόδημα από το ιστολόγιο ή ότι πληρώνομαι για να ταξιδεύω. Μακάρι να ήταν έτσι! Δεν είχα μέχρι τότε συνειδητοποιήσει πόσο τυχερή είμαι που έχω διαλέξει ένα επάγγελμα που μου επιτρέπει να ακολουθήσω αυτό τον τρόπο ζωής και το μόνο που, ουσιαστικά, χρειάζομαι για να συνεχίσω να ταξιδεύω είναι τον υπολογιστή μου και πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Οργάνωσα, λοιπόν, το πρώτο μου ταξίδι τον Οκτώβριο του 2015. Δειλά. Πολύ δειλά. Πρώτος προορισμός ήταν στη Γερμανία για 6 μόνο ημέρες. Ένα, μόλις, μικρό βηματάκι από το σπίτι, περισσότερο για να πειραματιστώ και να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ. Η υποδοχή που είχα ήταν τόσο ζεστή και πραγματικά δεν το περίμενα να δημιουργήσω τέτοιους δεσμούς με άτομα που ήταν μέχρι πρόσφατα απλά ‘ξένοι’. Έκτοτε ταξίδεψα σε Ελλάδα, Ιταλία και τώρα βρίσκομαι (για λίγο ακόμα) στη Βραζιλία.

Είναι όλα τόσο αλληλένδετα όταν ταξιδεύεις και εργάζεσαι ταυτόχρονα. Μου δίνεται η δυνατότητα να εμπνεύσω και να εμπνευστώ. Η δουλειά μου είναι στο σπίτι μου και το σπίτι μου είναι ο κόσμος όλος.

 

Με ποια κριτήρια επιλέγεις την επόμενη χώρα στην οποία θα πας; Η γλώσσα παίζει ρόλο για σένα;

Τις πρώτες χώρες στις οποίες ταξίδεψα τις επέλεξα βάσει των προσκλήσεων που είχα λάβει (Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία). Στην Ιταλία, μια Κυριακή χαζεύοντας το χάρτη του CrossFit με όλα τα γυμναστήρια ανά τον κόσμο είχα σαν κριτήριο να βρω μια περιοχή με ήλιο, θάλασσα και, βεβαίως, γυμναστήρια CrossFit. Είχα ήδη ζήσει δυο μήνες στο Μιλάνο, ο χειμώνας με είχε κουράσει και χρειαζόμουν μια αλλαγή… Κατέληξα στο Νατάλ. Μπήκα στο google να δω φωτογραφίες της περιοχής, επικοινώνησα με τα τοπικά γυμναστήρια και βρέθηκε ένα που με βοήθησε να βρω ένα διαμέρισμα για 1-2 μήνες αλλά, το σημαντικότερο, μου έδωσε την αίσθηση ότι δεν θα είμαι μόνη, ότι κάποιος θα είναι εκεί να με περιμένει.

Η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές μου μέχρι στιγμής γίνονται πολύ αυθόρμητα. Έφτασα στην Βραζιλία χωρίς να ξέρω τα βασικά για τη χώρα, χωρίς να κάνω οποιαδήποτε έρευνα. Η γλώσσα, όσο και αν μου αρέσει να την ακούω, είναι πάρα πολύ δύσκολη και έχει αποτελέσει εμπόδιο στην επικοινωνία μου. Συνειδητοποιώ ότι συναναστρέφομαι με άτομα απλά και μόνο επειδή μιλάνε αγγλικά (άτομα που ίσως ποτέ δεν θα μου τραβούσαν την προσοχή υπο άλλες συνθήκες), αλλά και ότι χάνω πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις με ντόπιους μην μπορώντας να μιλήσω τη γλώσσα. Ίσως μετά την εμπειρία της Βραζιλίας, να αρχίσω να λαμβάνω υπόψη μου την γλώσσα στην επιλογή των επόμενων προορισμών μου. Ίσως, εν μέρει, γι’αυτό να διάλεξα μετά από εδώ να επισκεφτώ τον Καναδά.

Πόσο εύκολο/ δύσκολο είναι για έναν μεταφραστή να δουλεύει και να ταξιδεύει ταυτόχρονα; Τι δυσκολίες έχεις αντιμετωπίσει (από άποψη λογιστικών, ασφαλιστικών, αλλά και πρακτικών θεμάτων);

Τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Στην περίπτωσή μου, θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πριν ξεκινήσω να ταξιδεύω είχα ήδη μια πελατειακή βάση που μου εξασφάλιζε ένα εισόδημα κατά μέσο όρο επαρκές για μια λιτή ζωή, την οποία σαφώς δεν έχτισα από τη μια μέρα στην άλλη. Παρά το γεγονός ότι εργάζομαι ως μεταφράστρια ήδη 14 χρόνια, δεν έχω κανένα συμβόλαιο για συνεχή ροή projects. Γνωρίζω, όμως, ότι με ένα σχετικό ‘μαξιλαράκι’ για τους δύσκολους μήνες και μειώνοντας τα έξοδά μου όσο το δυνατό, μπορώ να συνεχίσω να ταξιδεύω για όσο το αντέχω και το επιθυμώ.

Επίσης, έχω επιλέξει να μην είμαι «με ένα σακίδιο στον ώμο» διαρκώς, αλλά να μένω μερικούς μήνες σε κάθε χώρα που επισκέπτομαι, για διάφορους λόγους. Καταρχάς, ως άτομο χρειάζομαι χρόνο για να προσαρμοστώ στο νέο μου περιβάλλον, να νιώσω οικεία. Δεν βρίσκομαι σε μόνιμες διακοπές, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Σε κάθε χώρα που ταξιδεύω το πρώτο πράγμα που διευθετώ είναι να έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο, έστω μέσω κινητού. Χωρίς ιντερνετ, θα χάσω δουλειές. Επίσης, δεδομένου ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους οι πελάτες μου βρίσκονται στην Αγγλία, πρέπει να φροντίζω να είμαι διαθέσιμη (έστω ξύπνια!) τις εργάσιμες ημέρες και ώρες της Αγγλίας. Εντός Ευρώπης, αυτό δεν ήταν ποτέ πρόβλημα. Όντας όμως στη Βραζιλία έχω αναγκαστεί να ξυπνάω πολύ πιο νωρίς για να απαντάω στα μηνύματά μου και πρέπει πάντα να λαμβάνω υπόψη μου την διαφορά της ώρας για την παράδοση των εργασιών μου.

Ανασφάλεια υπάρχει, όπως σε κάθε ελεύθερο επάγγελμα, αλλά και λόγω χαρακτήρα. Ιδιαίτερα δε όταν είσαι μακριά από το σπίτι σου, την οικογένειά σου και την ασφάλεια που όλα αυτά σου προσφέρουν, είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις τους «δύσκολους» μήνες, όταν κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή και περιμένεις να έρθει έστω ένα πιστοποιητικό προς μετάφραση. Μια άλλη παράμετρος που δεν είχα λάβει αρχικά υπόψη είναι η ποιότητα της σύνδεσης στο διαδίκτυο. Σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν χρειάζομαι το γρηγορότερο ιντερνετ που υπάρχει, αλλά όταν πριν μερικές εβδομάδες κόπηκε το ρεύμα (και συνεπώς και το ιντερνετ) σε όλο το χωριό (επί του παρόντος είμαι στην Τζερικοακοάρα, στη Βραζιλία) και δεν γνώριζα πότε θα επανερχόταν, με έπιασε πανικός. Είχα να παραδώσω 3 εργασίες μέχρι το βράδυ, τις οποίες ευτυχώς ολοκλήρωσα μιας και ο φορητός μου υπολογιστής ήταν πλήρως φορτισμένος, αλλά πώς θα τις έστελνα; Έμεινα χωρίς ρεύμα για πάνω από 7 ώρες. Ίσως οι δυσκολότερες 7 ώρες των τελευταίων μηνών σε εργασιακό επίπεδο.

Όσον αφορά στα λογιστικά και ασφαλιστικά μου ζητήματα, πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερή μιας και η έδρα μου είναι στην Ολλανδία και μπορώ να τα διευθετήσω όλα ηλεκτρονικά. Έχω την βοήθεια του λογιστή μου, εάν χρειαστεί, οπότε είμαι καλυμμένη από κάθε άποψη.

Τι συμβουλή θα έδινες σε άτομα του κλάδου που ενδιαφέρονται να κάνουν κάτι ανάλογο;

Όπως ανέφερα και παραπάνω, θεωρώ ότι πριν ξεκινήσει κανείς αυτό τον τρόπο ζωής, είναι σημαντικό να έχει ένα σταθερό όσο το δυνατό πελατολόγιο και ροή εργασιών που να του εξασφαλίζει ότι θα καλύπτει τα πάγια μηνιαία έξοδά του (συνταξιοδοτικό/ασφαλιστικό πρόγραμμα, φόροι, διαμονή κλπ.) ή/και τον τρόπο ζωής που θέλει να ακολουθήσει. Επιπλέον, δεν θα μπορούσα να φανταστώ να κάνω αυτή τη ζωή χωρίς να έχω κάποιες έστω αποταμιεύσεις που μου προσφέρουν λίγη πνευματική ηρεμία. Το digital nomad lifestyle είναι υπέροχο αλλά και απαιτητικό. Πρέπει να μπορείς να προσαρμοστείς γρήγορα σε ό,τι προκύπτει σε ένα μέρος που δεν σου είναι οικείο και να στηρίζεσαι απόλυτα στον εαυτό σου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το ότι πρέπει να είσαι διαθέσιμος για δουλειά ανά πάσα στιγμή, να απαντάς σε emails και να τηρείς τις προθεσμίες παράδοσης των εργασιών σου! Χρειάζεται να έχεις το «μικρόβιο» του ταξιδιώτη, να μπορείς να αποδεχθείς ότι θα περνάς διαστήματα ολομόναχος, ότι θα σου λείπει μια οικεία παρουσία και μια αγκαλιά από έναν άνθρωπο «δικό σου». Προσωπικά, γνωρίζοντας ότι αυτός θα ήταν ένας παράγοντας που θα με δυσκόλευε πολύ, έχτισα ένα δίκτυο υποστήριξης γύρω μου αποτελούμενο από ανθρώπους στους οποίους μπορώ να στηριχτώ ανά πάσα ώρα και στιγμή, έστω από απόσταση. Πρόκειται για μια διαρκή εξερεύνηση όχι μόνο του κόσμου, αλλά και του εαυτού μας, και δυστυχώς δεν είναι όλοι έτοιμοι να έρθουν αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό. Μιλάω εκ πείρας.

Εάν όμως μπορούσα να δώσω μόνο ΜΙΑ συμβουλή, αυτή θα ήταν ‘Go for it!’. Πάρε το ρίσκο και ακόμα και αν δεν πετύχεις με την πρώτη, θα έχεις αποκομίσει από την εμπειρία αυτή ανεκτίμητη γνώση και δύναμη, εφόδια που θα βρουν εφαρμογή σίγουρα στα επόμενα βήματα που θα ακολουθήσεις.

Ποια είναι τα οφέλη από αυτόν τον τρόπο ζωής στη δουλειά σου και στη γενικότερη αντίληψή σου;

Μέσα από τα ταξίδια μου μαζεύω εμπειρίες, διευρύνω τους ορίζοντες μου και ολοκληρώνομαι περισσότερο ως άνθρωπος, και αυτό έχει σίγουρα επηρεάσει και τον τρόπο με τον οποίο εργάζομαι. Ξέφυγα από έναν «κλειστό» και φαύλο κύκλο και εξέθεσα τον εαυτό μου σε νέες προκλήσεις που με έμαθαν να σκέφτομαι εναλλακτικά, να προσπαθώ να βρω την ευκαιρία εκεί που οι άλλοι βλέπουν το πρόβλημα, να ελέγχω καλύτερα το άγχος μου αλλά και τα οικονομικά μου. Ταξιδεύοντας σε μέρη που με εμπνέουν, συνειδητοποιώ ότι έχω περισσότερο ποιοτικό χρόνο να αφιερώσω στη δουλειά μου και την κάνω με ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστηση.

Ανταλλάσσω απόψεις και παίρνω ιδέες από ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζα ποτέ μου. Μαθαίνω για τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται άλλοι digital nomads, γεγονός που μου έχει δώσει πολλές «έξυπνες» πρακτικές λύσεις σε καθημερινά εργασιακά ζητήματα, αλλά και καινούργιους τρόπους να γίνω πιο παραγωγική. Οι άνθρωποι που έρχονται στον δρόμο μου έχουν όλοι κάτι να μου προσφέρουν. Μπορεί να είναι κάτι άμεσα εφαρμόσιμο στην μεταφραστική μου εργασία ή, συνήθως, κάτι που θα ανακινήσει νέες σκέψεις και θα προκαλέσει νέες ιδέες στο μυαλό μου. Σκέψεις και ιδέες που κάποια στιγμή θα βρουν τον τρόπο να μετατραπούν σε επιχειρηματική ευκαιρία ή θα μου δώσουν κάποιο πλεονέκτημα εκεί που δεν θα το περιμένω.

Τα ταξίδια μου με έχουν «αφυπνήσει» πνευματικά. Είναι μια απύθμενη δεξαμενή εμπειριών που θα κρατάω μέσα μου για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Έχω την ελευθερία να εξερευνώ τον κόσμο και να επισκέπτομαι μέρη που ίσως ποτέ να μην κατάφερνα να δω, εάν είχα μόνο 25 ημέρες το χρόνο άδεια. Έχω έρθει σε επαφή με τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς και έχω λάβει ανέλπιστα πολλή θετική ενέργεια και βοήθεια. Έχω αδράξει και εγώ με τη σειρά μου την ευκαιρία να βοηθήσω, όπου μπορώ και όποιον μπορώ, τόσο απλόχερα όσο μου προσφέρθηκε και εμένα, και αυτό από μόνο του με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση. Νιώθω ότι γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, με την δική μου, φυσικά, ερμηνεία του όρου.

Είναι όλα τόσο αλληλένδετα όταν ταξιδεύεις και εργάζεσαι ταυτόχρονα. Μου δίνεται η δυνατότητα να εμπνεύσω και να εμπνευστώ. Η δουλειά μου είναι στο σπίτι μου και το σπίτι μου είναι ο κόσμος όλος.

*****************************************************************

Interview of the month – Ioanna Karamitsa
Translator-Digital nomad

Karamitsa

*Translated into English by Ioanna Karamitsa.

You are the first Greek “digital nomad” translator we have come across. How did you decide to do this and how long have you been travelling?*

You’re starting off with the toughest question because I really have no idea how I ended up making this decision! I have always been an insecure person and had never in the past traveled alone. Fourteen years ago, when I decided to take up translations, my goal was to be able to work from home when the time would come for me to have my own family. Through the years this dream changed. In 2011, I moved to the Netherlands where I came in contact with a reality much more different than the one I was used to in Greece. Being a translator working from home I really had no social life.

So, I started looking for ways to socialize and become part of a community. In 2013, I started doing CrossFit, which made me stronger not only physically but also mentally. I joined a global community of people whom I would not be doing any justice trying to describe in only a few words; but also ‘our own’ local community at UnScared CrossFit in Utrecht. I leaned on this community of crossfitters to start my travels. In every country that I would visit, I would contact the local community and would have a ‘family’ in every part of the world. This would be my safety net.

I started blogging at www.theboxtrotter.com initially writing about my fears and expectations, about organizing my journey and everything that would cross my mind on a daily basis. Scrolling through Facebook and talking about my plans with friends I came across a group called ‘A Home For CrossFitters’ (H4CF) created by a young couple in Germany with the aim to helping travelling crossfitters get in contact with the local community and possibly be hosted by fellow athletes. Within just hours from the first time I posted on that group about what I was planning to do I got invites to travel to Germany, Austria, Australia, Turkey and France to be hosted by other members of our community and train with them. At first, most people thought that this was my occupation.. that I am making money from blogging or that I am getting paid to travel. I wish! Until that time I had not realized how lucky I am to have chosen a job that allows me to lead this lifestyle and that the only thing I actually needed was a laptop and access to the internet in order to keep going.

So I planned my first trip in October 2015. Baby steps out of my comfort zone. My first destination was Germany only for 6 days. Just a short ride from home more of an experiment and to prove to myself that I can do this. I was given such a warm welcome! I honestly did not expect to create such bonds with people that not long ago were just ‘strangers’. Since then I travelled to Greece, Italy and I am now (for a few more weeks) in Brazil.

It is all so interrelated when you travel and work at the same time. I am given the opportunity to inspire and be inspired. My work is at home and my home is the world.

 

How do you pick your next destination? Is language an important factor for you?

I chose the first countries I visited on the basis of the invites I had (Germany, Greece, Italy). In Italy, on a Sunday going through the CrossFit affiliates map with all the gyms worldwide, my criterion was to find a location with sun, sea and, of course, CrossFit gyms. I’d already spent two months in Milano, tired of the winter and in need of a change… I ended up choosing Natal. I googled pictures of the place, contacted the local gyms and got help from one of them in finding an apartment for 1-2 months, but most importantly, I was given the feeling I will not be alone, that there will be someone waiting for me.

The truth is that my choices so far have been very spontaneous. I came to Brazil without knowing the basics about the country, without having made any research whatsoever. The language, regardless of how much I like listening to it, is quite difficult and has been an impediment in communicating. I realized that I am around people only cause they speak English (when I would probably not have any interest in them under other circumstances), but also that I am missing out on many interesting conversations with locals just because I don’t speak Portuguese. Perhaps after my experience in Brazil I will start taking into account the language when selecting my next destinations. Maybe in part this is why I picked Canada as my next destination.

How easy/hard is it for a translator to work and travel at the same time? What difficulties have you encountered (in terms of accounting, insurance and other practical issues)?

Nothing is easy and nothing is impossible. In my case, I believe it was important that before I started travelling I already had a client base securing an income that is on average enough for me to lead a simple life; of course, this client base was not built overnight. Despite the fact that I have been working as a translator for 14 years, I have no contract ensuring a steady workflow. I do know, however, that with some savings for the tough months and by reducing my expenses as much as possible, I can continue travelling for as long as I can and want to.

Moreover, I have chosen to not be a traditional ‘backpacker’ constantly on the move, rather for various reasons I stay a few months in each country I visit. First of all, I need time to adjust to my new environment and feel at home. I am not on constant holidays as many people might think. The first thing I make sure to arrange in every country I visit is to have uninterrupted access to the internet, albeit via mobile. No internet means no income. In addition, given that the majority of my clients are located in the UK, I must make sure I am available (or at least awake!) during UK working days and hours. This was never a problem within Europe. However, being in Brazil, I have to wake up much earlier in order to answer to my emails and must always take into account the time difference when delivering my projects.

Insecurity is a given when you work freelance I think, but it is also one of my core characteristics. Especially when you are away from home, family and the safety they offer, it may be even harder to deal with the ‘hard’ months when you sit in front of your laptop waiting to get at least a certificate to translate. Another factor I had not thought of initially is internet quality. Of course I do not require an ultra-fast connection to work, but when a few weeks ago there was a power cut (and therefore no internet) in the whole village (I am in Jericoacoara, Brazil at the moment) and I had no idea when it would be restored, I panicked. I had to deliver 3 projects later that evening, which I had finished as my laptop was fully charged, but.. how was I going to send them? I was without power for over 7 hours. Maybe my worst 7 hours of the past months in terms of work.

With regards to accounting and insurance issues, I think I am very lucky as my seat is in the Netherlands and it can all be settled remotely and online. I also get help from an accountant, if necessary, so I feel I am fully covered.

What would you advise other translators interested in pursuing something similar?

As mentioned above, I believe that before embarking on such a life journey it is important to have in place a client base and some workflow securing that all fixed monthly expenses are covered (pension, insurance, taxes, accommodation etc.) and/or the lifestyle each one wants to lead. I could never imagine having this lifestyle without having at least some savings, which keep my stress levels to a manageable level. The digital nomad’s life is incredible but it is also demanding. You must be able to adapt fast to whatever might come up in an unfamiliar place knowing you can only count on yourself – not to mention you still need to be available to take on work, respond to emails and meet your deadlines! You need to have the ‘bug’; to accept that there will be times you will have to be completely on your own, you will miss seeing a familiar face and get a hug from a person that’s ‘yours’. Personally, knowing that this would be a factor that would make it harder for me, I built a support network around me made of people I can trust and turn to at any time, even if they are far away. This is a constant exploration not only of the world, but of ourselves as well and unfortunately not everyone is ready to confront their own self. I know so.

But if I could only give ONE piece of advice, that would be ‘Go for it!’. Take your chances and even if you don’t succeed the first time, you will have acquired priceless knowledge and strength from this experience, which you will definitely use during your next steps.

What are the benefits of this lifestyle for your work and your general perception of the world?

 Through my travels I gather experiences, open my mind and grow as a person and this has certainly affected the way in which I work too. I managed to get out of a vicious circle and exposed myself to new challenges that taught me how to think out of the box, to try to find opportunities where others see a problem, to manage my stress levels and my finances in a much better way. I realize that travelling to places that inspire me gives me more quality time to devote to my work and I do it with even more pleasure.

I exchange views with and get ideas from people whom I would have never met under different circumstances. I hear about the way in which other digital nomads work, which has given me many ‘smart’ solutions on day-to-day business issues, but also new ways of becoming more productive. The people I crossed paths with all contributed in a way. Be it something immediately applicable to my translation business or something that will bring up new thoughts and ideas in my mind. Thoughts and ideas that will at some point, sooner or later, find their way into becoming a business opportunity or will give me an advantage when I least expect it.

I have been awakened through my travels. It is like a river of experiences that never stops flowing. I am free to explore the world and visit places that I would probably never have the opportunity to see had I been counting on 25 days of leave per year. I’ve been exposed to cultures so different and have received so much positive energy and help. I too have seized the chance to offer my help to whoever I can, whenever I can, as openhandedly as I have been helped and this fact in itself fills me with joy and satisfaction. I feel I am becoming a better version of myself – in my own interpretation of the term, of course.

It is all so interrelated when you travel and work at the same time. I am given the opportunity to inspire and be inspired. My work is at home and my home is the world.

Posted on by

Interview of the month – Susan Harris
Editorial Director, Words Without Borders

Founded in 2003, Words Without Borders promotes cultural understanding through the translation, publication, and promotion of the finest contemporary international literature. Yourtranslator spoke with Editorial Director Susan Harris about the organisation’s goals and the future of the publishing sector.

Harris_photo-713

 

Tell us a bit about yourself and the work you do at Words Without Borders.

As editorial director, I work with my colleagues to shape our editorial work: what we publish and how. We come up with ideas for the monthly issues and features, solicit potential guest editors and advisors, work with them on selecting content, and commission and edit translations. And I negotiate and handle contracts with agents, authors, publishers, and translators. I also attend conferences and book fairs.

 

Publishing has always been an evolving business, and translation is becoming ever more important.

 

When did the idea of Words Without Borders first come up? How?

We were founded by Alane Salierno Mason, a senior editor at W. W. Norton, who was interested in publishing foreign literature in translation but hampered by lack of access. Alane originally thought of WWB as a tool for publishers to learn about work in languages they didn’t read, and it evolved into a magazine as she was doing those very early planning stages. Alane secured some grant and private funding, and was joined by Samantha Schnee, who’d been a senior editor at Zoetrope, and Dedi Felman, who was an editor at Oxford University Press. I came on in May 2003. We launched in September 2003 as a monthly online magazine, publishing around ten pieces each month with no additional content, with only one full-time paid employee.

Today we’re an organization translating, publishing, and promoting international literature, with a full-time staff of four. The magazine is our main and most visible project, and has expanded to include book reviews, interviews, and a blog updated several times a week; but we also organize readings, discussions, and other events with foreign writers and translators, and we’re launching an education component, Words without Borders Campus, to enable high school instructors to bring our content to students. We’ve also published a number of print anthologies, but have none planned for the future.

How do you select the works you translate and publish?

We work with international publishers, writers, translators, academics, and others, and are constantly reading and prospecting for new work. We go to book fairs and conferences, read constantly, and depend on an extensive international network to keep us abreast of new writers and trends. Most of our issues have “guest editors,” advisors who are specialists in their fields, whom we invite to select and recommend authors and works to us, but we make all final editorial decisions.

Who translates the books you pick out and how can one work with you as a translator?

We work with translators all over the world. Some bring projects to us, and others we engage when we accept pieces that come without a translator attached.

What is your opinion about the future of translation and publishing? Are people reading less today and how has the internet affected the publishing sector?

Publishing has always been an evolving business, and translation is becoming ever more important. A number of new presses have been established by young and energetic publishers, and there’s a lot of new energy in the field; but translations will always struggle for visibility among the vast numbers of literary titles published. (This year in the US, two or possibly three titles–the concluding volume of Elena Ferrante’s Neapolitan Tetralogy, Karl Ove Knausgaard’s multivolume My Struggle, and to a lesser extent the collected stories of Clarice Lispector–have gotten a lot of attention, to the detriment of other translated titles.) l don’t know if people are reading less in total, but they’re reading less at one time, toggling between various sites, and doing more of their reading on devices, which affects the length of the texts we publish. We’re also publishing more multimedia pieces, since people are accustomed to sound and pictures with texts. People will always read, and publishers need to stay flexible and be able to respond to trends.

*****************************************************************

Συνέντευξη του μήνα – Susan Harris

Διευθύντρια σύνταξης, Words Without Borders

To Words Without Borders ιδρύθηκε το 2003 και προωθεί την διαπολιτισμική κατανόηση μέσω της μετάφρασης, έκδοσης και προώθησης εκλεκτών έργων της σύγχρονης διεθνούς λογοτεχνίας. To Yourtranslator μίλησε με τη Susan Harris, Διευθύντρια Σύνταξης, σχετικά με τους στόχους της εταιρείας και το μέλλον του εκδοτικού κλάδου.

Harris_photo-713

Μίλησέ μας για τον εαυτό σου και για τη δουλειά σου στο Words Without Borders.

Ως διευθύντρια σύνταξης, συνεργάζομαι με τους συναδέλφους μου για τη διαμόρφωση της ύλης: τι δημοσιεύουμε και πώς. Βρίσκουμε υλικό για τα μηνιαία τεύχη και τα αφιερώματα, αναζητούμε δυνητικούς προσκεκλημένους συντάκτες και συμβούλους, συνεργαζόμαστε μαζί τους για την επιλογή του περιεχομένου και αναθέτουμε και επιμελούμαστε τις μεταφράσεις. Επιπλέον, είμαι υπεύθυνη για τη διαπραγμάτευση και διαχείριση των συμβολαίων με συγγραφείς, εκδότες και μεταφραστές και συμμετέχω σε συνέδρια και εκθέσεις βιβλίου.

 

Ο εκδοτικός κλάδος βρίσκεται πάντα σε συνεχή εξέλιξη και η σημασία της μετάφρασης αυξάνεται συνεχώς.

 

Πότε και πώς προέκυψε για πρώτη φορά η ιδέα για το Words Without Borders; 

Το WWB ιδρύθηκε από την Alane Salierno Mason, αρχισυντάκτρια της W. W. Norton, που ενδιαφερόταν για τις εκδόσεις μεταφράσεων ξένης λογοτεχνίας, αλλά αντιμετώπιζε το πρόβλημα της ελλιπούς πρόσβασης σε τέτοια έργα. Η αρχική ιδέα της Alane για το WWB ήταν η δημιουργία ενός εργαλείου ενημέρωσης των εκδοτών σχετικά με έργα σε γλώσσες που δεν μιλούσαν οι ίδιοι, αλλά στα αρχικά στάδια του σχεδιασμού του εξελίχθηκε σε περιοδικό. Η Alane εξασφάλισε επιχορηγήσεις και ιδιωτική χρηματοδότηση και συνεργάστηκε με τη Samantha Schnee, που ήταν η αρχισυντάκτρια του Zoetrope, και τη Dedi Felman, που εργαζόταν ως επιμελήτρια στον οίκο Oxford University Press. Εγώ είμαι στο WWB από τον Μάιο του 2003. Ξεκινήσαμε τον Σεπτέμβριο του 2003 ως μηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό δημοσιεύοντας περίπου δέκα κείμενα το μήνα χωρίς επιπλέον περιεχόμενο και με ένα μόνο μισθωτό υπάλληλο πλήρους απασχόλησης.

Σήμερα ασχολούμαστε με τη μετάφραση, την έκδοση και την προώθηση διεθνούς λογοτεχνίας και το προσωπικό μας αποτελείται από τέσσερις υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης. Το περιοδικό είναι η κύρια και πλέον προβεβλημένη δραστηριότητά μας και πλέον περιλαμβάνει κριτικές βιβλίου, συνεντεύξεις και ένα ιστολόγιο που ανανεώνεται αρκετές φορές την εβδομάδα. Ωστόσο, παράλληλα διοργανώνουμε αναγνώσεις, συζητήσεις και άλλες εκδηλώσεις με ξένους συγγραφείς και μεταφραστές και πρόκειται να ξεκινήσουμε μια εκπαιδευτική ενότητα, το Words without Borders Campus, που θα επιτρέψει στους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης να χρησιμοποιούν το περιεχόμενό μας για τους μαθητές τους. Έχουμε δημοσιεύσει και διάφορες έντυπες ανθολογίες, αλλά δεν έχουμε προγραμματίσει καμία για το άμεσο μέλλον.

Πώς επιλέγετε τα έργα που μεταφράζετε και εκδίδετε;

Συνεργαζόμαστε με διεθνείς εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές, ακαδημαϊκούς και άλλους επαγγελματίες και διαβάζουμε συνεχώς, αναζητώντας νέα έργα. Πηγαίνουμε σε εκθέσεις βιβλίου και συνέδρια, διαβάζουμε ακατάπαυστα και βασιζόμαστε στο εκτενές διεθνές δίκτυό μας για να ενημερωνόμαστε σχετικά με νέους συγγραφείς και λογοτεχνικές τάσεις. Στα περισσότερα τεύχη μας συνεργαζόμαστε με «προσκεκλημένους συντάκτες», συμβούλους που είναι ειδικοί σε κάθε τομέα, τους οποίους καλούμε να επιλέξουν και να μας συστήσουν συγγραφείς και έργα, αλλά εμείς παίρνουμε τις τελικές αποφάσεις για την ύλη.

Ποιος μεταφράζει τα βιβλία που επιλέγετε και πώς μπορεί κάποιος μεταφραστής να συνεργαστεί μαζί σας;

Συνεργαζόμαστε με μεταφραστές από ολόκληρο τον κόσμο. Κάποιοι μας προτείνουν βιβλία ενώ άλλους τους βρίσκουμε εμείς για να τους αναθέσουμε τη μετάφραση έργων που δεν έχουν συγκεκριμένο μεταφραστή.

Ποια είναι η γνώμη σου για το μέλλον της μετάφρασης και των εκδόσεων; Διαβάζει λιγότερο ο κόσμος σήμερα και πώς έχει επηρεάσει το διαδίκτυο τον εκδοτικό κλάδο;

Ο εκδοτικός κλάδος βρίσκεται πάντα σε συνεχή εξέλιξη και η σημασία της μετάφρασης αυξάνεται συνεχώς. Νέοι και δραστήριοι εκδότες έχουν ιδρύσει καινούριους εκδοτικούς οίκους και υπάρχει πολλή νέα ενέργεια στον κλάδο· ωστόσο, οι μεταφράσεις θα πασχίζουν πάντα να διακριθούν μεταξύ των τεράστιων αριθμών τίτλων λογοτεχνίας που δημοσιεύονται. (Φέτος στις ΗΠΑ, δύο ή ίσως τρία βιβλία — ο τελευταίος τόμος της τετραλογίας της Elena Ferrante για τη Νάπολη, η σειρά βιβλίων Ο Αγώνας μου του Karl Ove Knausgaard και σε τρίτη θέση η συλλογή διηγημάτων της Clarice Lispector — έχουν προβληθεί πολύ, σε βάρος άλλων μεταφρασμένων έργων.) Δεν ξέρω αν ο κόσμος διαβάζει λιγότερο συνολικά, αλλά οι αναγνώστες διαβάζουν λιγότερο από κάθε κείμενο, μεταπηδώντας από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα, και χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο τις συσκευές τους, γεγονός που επηρεάζει την έκταση των κειμένων που δημοσιεύουμε. Επίσης χρησιμοποιούμε περισσότερο τα πολυμέσα, καθώς οι αναγνώστες είναι συνηθισμένοι στον συνδυασμό κειμένων με ήχο και εικόνες. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να διαβάζουν, γι’ αυτό οι εκδότες πρέπει να είναι ευέλικτοι και να μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες τάσεις.